Το πνεύμα του Ισλάμ

Το πνεύμα του Ισλάμ

από τον Muhammad Asad.











Ένα από τα συνθήματα το περισσότερο χαρακτηριστικό της παρούσας εποχής είναι “η κατάκτηση του διαστήματος”. Οι τρόποι επικοινωνίας που έχουν αναπτυχθεί, είναι αρκετά πέρα από τα όνειρα των προηγούμενων γενεών και αυτά τα νέα μέσα έχουν θέσει σε κίνηση μια πολύ γρηγορότερη και εκτενή μεταφορά των αγαθών από ότι παλαιότερα μέσα στην ιστορία της ανθρωπότητας. Το αποτέλεσμα αυτής της ανάπτυξης είναι μια οικονομική αλληλοεξάρτηση των εθνών. Κανένα έθνος ή ομάδα δεν μπορεί σήμερα να αντέξει οικονομικά να παραμείνει σε απόσταση από τον υπόλοιπο κόσμο. Η οικονομική ανάπτυξη έχει πάψει να είναι τοπική. Ο χαρακτήρας της έχει γίνει παγκόσμιος. Αγνοεί, τουλάχιστον στην τάση της, τα πολιτικά όρια και τις γεωγραφικές αποστάσεις. Φέρνει (και ενδεχομένως αυτό είναι σημαντικότερο από την καθαρώς υλική πλευρά του προβλήματος) τη συνεχώς αυξανόμενη ανάγκη μιας μεταφοράς όχι μόνο των εμπορευμάτων αλλά και των σκέψεων και των πολιτιστικών αξιών. Αλλά ενώ εκείνες οι δύο δυνάμεις, οικονομικός και ο πολιτιστικός, πηγαίνουν συχνά μαζί, υπάρχει μια διαφορά στους δυναμικούς κανόνες τους. Οι στοιχειώδεις νόμοι των οικονομικών απαιτούν ότι η ανταλλαγή των αγαθών μεταξύ των εθνών είναι αμοιβαία, αυτό σημαίνει ότι κανένα έθνος δεν μπορεί να ενεργήσει ως αγοραστής μόνο ενώ ένα άλλο έθνος είναι πάντα πωλητής μακροπρόθεσμα, κάθε ένας από αυτούς πρέπει να παίξει και τους δύο ρόλους ταυτόχρονα, το δόσιμο και η λήψη του ενός στον άλλο είναι άμεσα ή μέσω άλλων δράσεων στο παιχνίδι των οικονομικών δυνάμεων. Αλλά στον πολιτιστικό τομέα αυτός ο κανόνας της ανταλλαγής δεν είναι μια ανάγκη, τουλάχιστον όχι πάντα ορατή, δηλαδή, η μεταφορά των ιδεών και οι πολιτιστικές επιρροές δεν είναι απαραιτήτως βασισμένες στην αρχή της αμοιβαίας παραχώρησης. Βρίσκεται στη ανθρώπινη φύση ότι τα έθνη και οι πολιτισμοί, που είναι πολιτικά και οικονομικά ισχυροί, ασκούν μια ισχυρή γοητεία στις πιο αδύνατες ή λιγότερο ενεργές κοινότητες και τις επηρεάζουν στις διανοητικές και κοινωνικές σφαίρες χωρίς να επηρεάζονται τα ίδια.





Τέτοια είναι η κατάσταση σήμερα όσον αφορά τις σχέσεις μεταξύ των δυτικών και μουσουλμανικών κοινωνιών.





Από το σημείο άποψης του ιστορικού παρατηρητή η ισχυρή, μονόπλευρη επιρροή που ο δυτικός πολιτισμός ασκεί αυτή τη στιγμή στον μουσουλμανικό κόσμο δεν πρέπει να εκπλήξει, επειδή είναι η έκβαση μιας μακροχρόνιας ιστορικής διαδικασίας για την οποία υπάρχουν διάφορες αναλογίες αλλού. Αλλά ενώ ο ιστορικός μπορεί να ικανοποιήσει, για μας το πρόβλημα παραμένει άστατο. Για μας που δεν είμαστε μόνοι ενδιαφερόμενοι θεατές αλλά οι πολύ πραγματικοί δράστες σε αυτό το δράμα, για μας που θεωρούμαστε ως οπαδοί του προφήτη Μουχάμμεντ (σαλλαλλάχου αλέϊχι ουά σαλάμ) το πρόβλημα αρχίζει στην πραγματικότητα εδώ. Πιστεύουμε ότι το Ισλάμ, αντίθετα από άλλες θρησκείες, είναι όχι μόνο μια πνευματική ιδεολογική τοποθέτηση, διευθετήσιμη στις διαφορετικές πολιτιστικές τοποθετήσεις, αλλά μια self-sufficing τροχιά του πολιτισμού και ένα κοινωνικό σύστημα των σαφώς καθορισμένων χαρακτηριστικών γνωρισμάτων. Όταν, όπως συμβαίνει σήμερα, ένας ξένος πολιτισμός επεκτείνει τις ακτινοβολίες του στη μέση μας και προκαλεί ορισμένες αλλαγές στον πολιτιστικό οργανισμό μας, είμαστε αναγκασμένοι να το καταστήσουμε σαφές σε μας εάν εκείνη η ξένη επιρροή τρέχει στην κατεύθυνση των πολιτιστικών δυνατοτήτων μας ή ενάντια σ’ αυτές, εάν ενεργεί ως ορός ενδυνάμωσης στο σώμα του ισλαμικού πολιτισμού ή ως δηλητήριο.





Μια απάντηση σε αυτήν την ερώτηση μπορεί να βρεθεί μέσω της ανάλυσης μόνο. Πρέπει να ανακαλύψουμε τις κινητήριες δυνάμεις και των δύο πολιτισμών - ο ισλαμικός και αυτός της σύγχρονης δύσης και έπειτα να ερευνήσουμε πόσο μακριά μια συνεργασία είναι δυνατή μεταξύ τους. Και δεδομένου ότι ο ισλαμικός πολιτισμός είναι ουσιαστικά θρησκευτικός, πρέπει, καταρχήν, να προσπαθήσουμε να καθορίσουμε το γενικό ρόλο της θρησκείας στη ανθρώπινη ζωή.











Θρησκεία και ανθρώπινη ζωή.

Αυτό που καλούμε “θρησκευτική συμπεριφορά” είναι η φυσική έκβαση στο διανοητικό και βιολογικό σύνταγμα του ανθρώπου. Το άτομο είναι ανίκανο να εξηγήσει στον εαυτό του το μυστήριο της ζωής, το μυστήριο της γέννησης και το θάνατο, το μυστήριο του απείρου και της αιωνιότητας. Οι σκέψεις του σταματάν και εμποδίζονται από αδιαπέραστα τοίχοι. Μπορεί, επομένως, να κάνει δύο πράγματα μόνο. Ένα είναι να σταματήσει όλες τις προσπάθειες στην κατανόηση της ζωής ως σύνολο. Σε αυτήν την περίπτωση, το άτομο θα στηριχθεί επάνω στα στοιχεία της εξωτερικής εμπειρίας μόνο και θα περιορίσει τα συμπεράσματά του στη σφαίρα τους. Κατά συνέπεια θα είναι σε θέση να καταλάβει τα ενιαία τεμάχια της ζωής, που μπορούν να αυξηθούν σε αριθμό και σαφήνεια τόσο γρήγορα ή τόσο αργά όσο και η ανθρώπινη γνώση φύσης αυξάνεται, αλλά, εν τούτοις, θα παραμείνει πάντα μόνο τεμάχια - ο έλεγχος του ίδιο του συνόλου που παραμένει πέρα από το συστηματικό εξοπλισμό του ανθρώπινου λόγου. Αυτός είναι ο τρόπος που οι φυσικές επιστήμες χρησιμοποιούν. Η άλλη δυνατότητα - που μπορεί καλά να υπάρξει δίπλα-δίπλα με τον επιστημονική - είναι ο τρόπος της θρησκείας. Οδηγεί το άτομο, με τη βοήθεια μιας εσωτερικής, συνήθως διαισθητικής, εμπειρίας, στην αποδοχή της ενωτικής εξήγησης της ζωής, γενικά υποθέτοντας ότι υπάρχει μια ανώτατη δημιουργική δύναμη που κυβερνά τον κόσμο σύμφωνα με κάποιο προδικασμένο σχέδιο επάνω από και πέρα από την ανθρώπινη κατανόηση. Όπως ειπώθηκε μόλις, αυτή η σύλληψη δεν αποκλείει απαραιτήτως το άτομο από μια έρευνα για τέτοια γεγονότα και τα τεμάχια της ζωής όπως προσφορά οι ίδιοι για την εξωτερική παρατήρηση, δεν υπάρχει κανένας έμφυτος ανταγωνισμός μεταξύ της εξωτερικής (επιστημονικός) και εσωτερικής (θρησκευτικής) αντίληψης. Αλλά το τελευταίο είναι, στην πραγματικότητα, η μόνη θεωρητική δυνατότητα να συλληφθεί όλη η ζωή ως ενότητα της ουσίας και της κινητήριας δύναμης εν ολίγοις, ως ισορροπημένο, αρμονικό σύνολο. Ο όρος “harmonious” αν και τόσο τρομερά κακός, είναι πολύ σημαντικός επ’ αυτού, επειδή υπονοεί μια αντίστοιχη τοποθέτηση στο άτομο ο ίδιος. Το θρησκευόμενο άτομο ξέρει ότι οποιοσδήποτε του συμβαίνει, δεν μπορεί ποτέ να είναι το αποτέλεσμα ενός τυφλού παιχνιδιού των δυνάμεων χωρίς συνείδηση και σκοπό, το θεωρεί ως έκβαση του σχεδίου του Θεού συνειδητά και επομένως, είναι οργανικά ενσωματωμένος σε ένα καθολικό σχέδιο. Κατά αυτόν τον τρόπο στο άτομο είναι δυνατό να λυθεί ο πικρός ανταγωνισμός μεταξύ του ανθρώπινου μόνο και αντικειμενικού κόσμου των γεγονότων και των εμφανίσεων που καλείται ΦΥΣΗ. Ο άνθρωπος, με όλο τον περίπλοκο μηχανισμό της ψυχής του, με όλες τις επιθυμίες και τους φόβους του, τα συναισθήματά του και τις θεωρητικές αβεβαιότητές του, βλέπει που αντιμετωπίζεται από μια φύση στην οποία η γενναιοδωρία και η σκληρότητα, ο κίνδυνος και η ασφάλεια αναμιγνύονται με έναν θαυμάσιο, ανεξήγητο τρόπο και προφανώς μια εργασία για τις γραμμές εξ ολοκλήρου διαφορετικές από τις μεθόδους και τη δομή του ανθρώπινου μυαλού. Δεν έχει ποτέ την καθαρώς διανοητική φιλοσοφία ή την πειραματική επιστήμη όντας σε θέση να λύσει αυτήν την σύγκρουση. Αυτό είναι ακριβώς το σημείο όπου έρχεται η θρησκεία.





Λαμβάνοντας υπόψη τη θρησκευτικές αντιλήψεις και την εμπειρία, η ανθρώπινη, ενσυνείδητη, μόνη και βουβή, φαινομενικά ανεύθυνη φύση παρουσιάζεται σε μια σχέση της πνευματικής αρμονίας επειδή και οι δύο, η μεμονωμένη συνείδηση του ατόμου και η φύση που τον περιβάλλει και είναι μέσα του, δεν είναι παρά συντεταγμένες, οι διαφορετικές εκδηλώσεις ενός και του αυτού δημιουργικού. Το απέραντο όφελος που η θρησκεία παρέχει έτσι επάνω στο άτομο είναι η πραγματοποίηση ότι είναι και δεν μπορεί ποτέ να πάψει να είναι, μια καλά-προγραμματισμένη μονάδα στην αιώνια μετακίνηση της δημιουργίας: ένα καθορισμένο μέρος στον άπειρο οργανισμό του καθολικού πεπρωμένου. Η ψυχολογική συνέπεια αυτής της σύλληψης είναι ένα βαθύ συναίσθημα της πνευματικής ασφάλειας - ότι ισορροπία μεταξύ των ελπίδων και των φόβων που διακρίνει το θετικά θρησκευτικό άτομο, οποιοσδήποτε θρησκείας, από τον άθρησκο.











Η ισλαμική προσέγγιση.

Αυτή η θεμελιώδης θέση είναι κοινή για όλες τις μεγάλες θρησκείες, οποιαδήποτε και αν είναι τα συγκεκριμένα δόγματά τους, είναι και εξίσου κοινή για όλους η ηθική έκκληση στο άτομο για να παραδοθεί στην προκήρυξη του Θεού. Αλλά το Ισλάμ, και το Ισλάμ μόνο, υπερβαίνουν αυτές τις θεωρητικές εξήγηση και παραίνεση. Όχι μόνο μας διδάσκει το Ισλάμ ότι όλη η ζωή είναι ουσιαστικά μια ενότητα - επειδή προχωρά από τη θεία ενότητα - αλλά μας παρουσιάζει επίσης πρακτικό τρόπο του πώς ο καθένας μας μπορεί να αναπαραγάγει, στα πλαίσια των ορίων της μεμονωμένης, γήινης ζωής του, της ενότητας της ιδέας και της δράσης και στην ύπαρξή του και στη συνείδησή του. Για να επιτύχει εκείνο τον ανώτατο στόχο της ζωής, ο άνθρωπος στο Ισλάμ, δεν αναγκάζεται ούτε προτρέπεται να απαρνηθεί τον κόσμο ούτε απαιτείται να ανοίξει μια μυστική πόρτα στον πνευματικό καθαρισμό (μοναχισμό) και καμία πίεση δεν ασκείται επάνω στο μυαλό του για να θεωρήσει ότι η σωτηρία εξασφαλίζεται με ακατανόητα δόγματα. Τέτοια πράγματα είναι εντελώς ξένα στο Ισλάμ: γιατί δεν είναι ούτε ένα μυστικό δόγμα ούτε μια φιλοσοφία. Είναι απλά ένα σύστημα ζωής σύμφωνα με τους κανόνες της φύσης που ο Θεός έχει θεσπίσει επάνω στη δημιουργία Του και το ανώτατο επίτευγμά του είναι ο πλήρης συντονισμός του πνευματικού και των υλικών πτυχών της ανθρώπινης ζωής. Στις διδασκαλίες του Ισλάμ, και οι δύο αυτές οι πτυχές είναι όχι μόνο προσκολλημένες η μία στην άλλη από την άποψη ότι δεν γίνεται καμία έμφυτη σύγκρουσης μεταξύ της σωματικής και ηθικής ύπαρξης του ατόμου, αλλά το γεγονός της συνύπαρξής τους και το πραγματικό αναπόσπαστο επιμένεται επάνω ως φυσική βάση της ζωής.





Αυτό, σκέφτομαι, είναι ο λόγος για την ιδιαίτερη μορφή της ισλαμικής προσευχής στην οποία η πνευματική συγκέντρωση και ορισμένες σωματικές κινήσεις συντονίζονται η μια με την άλλη. Οι εχθρικοί κριτικοί του Ισλάμ επιλέγουν συχνά αυτόν τον τρόπο ως απόδειξη του ισχυρισμού τους ότι το Ισλάμ είναι μια θρησκεία του φορμαλισμού και της εξωτερικότητας. Και, στην πραγματικότητα, άνθρωποι άλλων θρησκειών, οι οποίοι είναι εξοικειωμένοι να χωρίσουν τακτοποιημένα το “πνευματικό” από το “υλικό” σχεδόν με τον ίδιο τρόπο όπως γαλατάς χωρίζει την κρέμα από το γάλα, δεν μπορούν εύκολα να καταλάβουν ότι στο γάλα του Ισλάμ και τα δύο αυτά τα συστατικά, εν τούτοις ευδιάκριτα στα αντίστοιχα συντάγματά τους, συνυπάρχουν αρμονικά και εκφράζονται από κοινού. Με άλλα λόγια, η ισλαμική προσευχή αποτελείται από τη διανοητική συγκέντρωση και τις σωματικές κινήσεις επειδή η ίδια η ανθρώπινη ζωή είναι μιας τέτοιας σύνθεσης (ο άνθρωπος έχει και σώμα και ψυχή) και επειδή πλησιάζουμε τον Θεό μέσω όλων των ικανοτήτων που Αυτός έχει παραχωρήσει σε μας.





Μια περαιτέρω απεικόνιση αυτής της τοποθέτησης μπορεί να δει κάποιος στο ταουάφ, η τελετή του περπατήματος γύρω από την Κάαμπα στη Μέκκα. Δεδομένου ότι είναι μια υποχρέωση για τον καθένα που πηγαίνει στη Ιερή Πόλη να γυρίσει επτά φορές γύρω από την Κάαμπα και δεδομένου ότι η τήρηση αυτής της πράξης είναι ένα από τα τρία πιο ουσιαστικά σημεία του προσκυνήματος, έχουμε το δικαίωμα να ρωτηθούμε: Ποια είναι η έννοια αυτού; Είναι απαραίτητο να εκφραστεί η αφοσίωση με έναν τέτοιο επίσημο τρόπο;





Η απάντηση είναι αρκετά προφανής. Εάν κινούμαστε σε έναν κύκλο γύρω από κάποιο αντικείμενο με αυτόν τον τρόπο καθιερώνουμε εκείνο το αντικείμενο ως κεντρικό σημείο της δράσης μας. Η Κάαμπα, προς την οποία κάθε μουσουλμάνος γυρίζει το πρόσωπό του στην προσευχή, συμβολίζει την ενότητα του Θεού. Η σωματική κυκλοφορία των προσκυνητών στο ταουάφ συμβολίζει τη δραστηριότητα της ανθρώπινης ζωής. Συνεπώς, το ταουάφ υπονοεί ότι όχι μόνο οι αφοσιωμένες σκέψεις μας αλλά και η πρακτική ζωή μας, οι ενέργειες και οι προσπάθειές μας, πρέπει να έχουν την ιδέα του Θεού και της ενότητάς Του για το κέντρο τους - σύμφωνα με τις λέξεις του Ιερού Κορανίου:







“Δεν έχω δημιουργήσει τα τζινν (πνεύματα) και τους ανθρώπους παρά μόνο για να Με λατρεύουν” (Κοράνι, 51:56).





Κατά συνέπεια, η σύλληψη της λατρείας στο Ισλάμ είναι διαφορετική από αυτήν σε οποιαδήποτε άλλη θρησκεία. Εδώ δεν είναι περιορισμένη στις καθαρώς αφοσιωμένες πρακτικές, παραδείγματος χάριν, προσευχές, της νηστείας κ.τ.λ αλλά επεκτείνεται στην πρακτική ζωή του ανθρώπου επίσης. Εάν το αντικείμενο της ζωής μας συνολικά πρόκειται να είναι η λατρεία του Θεού, πρέπει απαραιτήτως να θεωρήσουμε αυτήν την ζωή, στο σύνολο όλων των πτυχών της, ως μια σύνθετη ηθική ευθύνη. Κατά συνέπεια, όλες οι ενέργειές μας ακόμη και φαινομενικά τετριμμένες, πρέπει να εκτελεστούν ως πράξεις λατρείας….





Η θέση του Ισλάμ είναι από αυτή την άποψη καταφανής. Μας διδάσκει, αρχικά, ότι η μόνιμη λατρεία του Θεού σε όλες τις πολλαπλές ενέργειες της ανθρώπινης ζωής είναι η μεγαλύτερη σημασία αυτής της ζωής και αφετέρου, ότι το επίτευγμα αυτού του σκοπού παραμένει αδύνατο εφ’ όσον διαιρούμε τη ζωή μας σε δύο μέρη, πνευματικό και υλικό: πρέπει να δεσμευθούν μαζί, στη συνείδησή μας και τη δράση μας, σε μια αρμονική οντότητα..η ενότητα αυτή πρέπει να απεικονιστεί στην προσπάθειά μας προς έναν συντονισμό και μια ενοποίηση των διάφορων πτυχών της ζωής μας.





Μια λογική συνέπεια αυτής της τοποθέτησης είναι μια περαιτέρω διαφορά μεταξύ του Ισλάμ και όλων των άλλων γνωστών θρησκευτικών συστημάτων. Πρόκειται να βρεθεί στο γεγονός ότι το Ισλάμ, ως διδασκαλία, αναλαμβάνει να καθορίσει όχι μόνο τις μεταφυσικές σχέσεις μεταξύ του ατόμου και του δημιουργού του αλλά και τις γήινες σχέσεις μεταξύ του ατόμου και του κοινωνικού περίγυρου του. Η γήινη ζωή δεν θεωρείται ως μόνο κενό κογχύλι, ως μια χωρίς νόημα σκιά του επόμενου που πρόκειται να έρθει, αλλά ως ανεξάρτητη, θετική οντότητα. Ο Θεός ο ίδιος είναι μια Ενότητα όχι μόνο στην ουσία αλλά και στο σκοπό και επομένως, η δημιουργία Του είναι μια ενότητα, πιθανή στην ουσία, αλλά βεβαίως στο σκοπό.









Τελειότητα: Το ισλαμικό ιδανικό.

Η λατρεία του Θεού υπό την ευρύτερη έννοια που εξηγήθηκε ακριβώς αποτελεί, σύμφωνα με το Ισλάμ, την έννοια της ανθρώπινης ζωής. Και είναι αυτή η σύλληψη που μόνο μας παρουσιάζει τη δυνατότητα του ανθρώπου να φθάσει στην τελειότητα μέσα στη μεμονωμένη, γήινη ζωή του. Από όλα τα θρησκευτικά συστήματα, το Ισλάμ μόνο δηλώνει ότι η μεμονωμένη τελειότητα είναι δυνατή στη γήινη ύπαρξή μας. Το Ισλάμ δεν αναβάλλει αυτήν την εκπλήρωση μέχρι μια καταστολή των αποκαλούμενων “σωματικών” επιθυμιών όπως στη χριστιανική διδασκαλία ούτε το Ισλάμ υπόσχεται μια συνεχή αλυσίδα αναγεννήσεων σε ένα σταδιακά υψηλότερη κατάσταση, όπως συμβαίνει με τον Ινδουισμό ούτε το Ισλάμ συμφωνεί με το βουδισμό, σύμφωνα με τον οποίο η τελειότητα και η σωτηρία μπορούν μόνο να ληφθούν μέσω μιας εκμηδένισης των συναισθηματικών συνδέσεων του ανθρώπου με τον κόσμο. Αριθ.: Το Ισλάμ είναι εμφατικό στον ισχυρισμό ότι το άτομο μπορεί να φθάσει στην τελειότητα στη γήινη, μεμονωμένη ζωή και με να αξιοποιήσει πλήρως όλες τις δυνατότητες της ζωής του.





Για να αποφύγει τις παρανοήσεις, ο όρος “τελειότητα” πρέπει να οριστεί υπό την έννοια που χρησιμοποιείται εδώ. Εφ’ όσον πρέπει να κάνουμε με τα ανθρώπινα, βιολογικά περιορισμένα όντα, δεν μπορούμε να εξετάσουμε την ιδέα της “απόλυτης” τελειότητας, επειδή όλα τα απόλυτα ανήκουν στη σφαίρα των Θείων ιδιοτήτων μόνο. Η ανθρώπινη τελειότητα, υπό την αληθινή ψυχολογική και ηθική έννοιά της, πρέπει απαραιτήτως να έιναι σχετική και καθαρώς μεμονωμένη σχέση. Δεν υπονοεί την κατοχή όλων των διανοητικών καλών ποιοτήτων, ούτε την προοδευτική απόκτηση νέων ιδιοτήτων από έξω, αλλά απλώς την ανάπτυξη των ήδη υπαρχουσών, θετικών ιδιοτήτων του ατόμου με τέτοιο τρόπο ώστε να παρακινηθούν οι έμφυτες αλλά ειδάλλως κοιμισμένες δυνάμεις του. Εξ αιτίας της φυσικής ποικιλίας των ζωή-φαινομένων, οι μέσα του γεννημένες ιδιότητες του ατόμου διαφέρουν σε κάθε μεμονωμένη περίπτωση. Θα ήταν παράλογο, επομένως, να υποτεθεί ότι όλα τα ανθρώπινα όντα πρέπει, ή ακόμα και θα μπορούσαν, να προσπαθήσουν προς έναν και τον αυτό “τύπο” τελειότητας - ακριβώς όπως θα ήταν παράλογο να αναμένεται ένα τέλειο άλογο κούρσας και ένα τέλειο βαρύ άλογο έλξης να κατέχουν ακριβώς τις ίδιες ιδιότητες. Και οι δύο μπορούν να είναι χωριστά τέλειοι και ικανοποιητικοί, αλλά θα είναι διαφορετικοί, επειδή οι αρχικοί χαρακτήρες τους είναι διαφορετικοί. Με τα ανθρώπινα όντα η περίπτωση είναι παρόμοια. Εάν η τελειότητα επρόκειτο να τυποποιηθεί σε έναν ορισμένο “τύπο” - δεδομένου ότι ο χριστιανισμός προβάλει τον τύπο του ασκητού Αγίου - τα άτομα θα έπρεπε να σταματήσουν ή να αλλάξουν ή να καταστείλουν τη μεμονωμένη διαφοροποίησή τους. Αλλά αυτό θα παραβίαζε σαφώς τον Θείο νόμο της μεμονωμένης ποικιλίας που εξουσιάζει όλη τη ζωή σε αυτήν την γη. Επομένως το Ισλάμ, που δεν είναι μια θρησκεία της καταστολής, επιτρέπει στο άτομο να επανδρώσει ένα πολύ μεγάλο περιθώριο στην προσωπική και κοινωνική ύπαρξή του, έτσι ώστε οι διάφορες ιδιότητες, οι ιδιοσυγκρασίες και οι ψυχολογικές κλίσεις των διαφορετικών ατόμων πρέπει να βρουν τον τρόπο τους στη θετική ανάπτυξη σύμφωνα με τη μεμονωμένη προδιάθεσή τους. Κατά συνέπεια ένα άτομο μπορεί να είναι ασκητικό ή μπορεί να απολαύσει το πλήρες μέτρο των αισθησιακών δυνατοτήτων του ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΝΟΜΙΜΑ ΟΡΙΑ, μπορεί να είναι ένας νομάς που περιπλανάται στις ερήμους, χωρίς τρόφιμα για το αύριο ή ένας πλούσιος έμπορος που περιβάλλεται από τα αγαθά του. Εφ’ όσον ειλικρινά και συνειδητά υποβάλλεται στους νόμους που θεσπίζονται από τον Θεό, είναι ελεύθερος να μοιραστεί την προσωπική ζωή του σε οποιαδήποτε μορφή η φύση του τον κατευθύνει. Το καθήκον του είναι να κάνει το καλύτερο του έτσι ώστε να τιμήσει το δώρο που ο δημιουργός του έχει παραχωρήσει και να βοηθήσει τους συντρόφους του με τα μέσα που διαθέτει στις πνευματικές, κοινωνικές και υλικές προσπάθειές τους. Αλλά η μορφή μεμονωμένης ζωής του σε καμιά περίπτωση δεν καθορίζεται από πρότυπα. Είναι ελεύθερος να κάνει την επιλογή του μεταξύ όλων των απεριόριστων νόμιμων δυνατοτήτων ανοικτών σ’ αυτόν.





Η βάση αυτού του φιλελευθερισμού στο Ισλάμ πρόκειται να βρεθεί στη σύλληψη ότι η αρχική φύση του ανθρώπου είναι ουσιαστικά καλή. Το αντίθετο με τη χριστιανική ιδέα ότι το άτομο είναι γεννημένο αμαρτωλό ή με τις διδασκαλίες του Ινδουισμού ότι ο άνθρωπος από τη φύση του είναι αρχικά χαμηλός και πρέπει οδυνηρά να τρικλίσει κατευθείαν κατά μήκος της αλυσίδας των μετενσαρκώσεων προς τον τελικό σκοπό της τελειότητας, η ισλαμική διδασκαλία υποστηρίζει ότι το άτομο είναι γεννημένο καθαρό και - υπό την έννοια που εξηγείται πιο πάνω- ενδεχομένως τέλειο. Λέγεται στο Ιερό Κοράνι: “Σίγουρα δημιουργήσαμε το άτομο στις καλύτερες αναλογίες” αλλά στην ίδια αναπνοή ο στίχος συνεχίζεται:





“…και κατόπιν τον βυθίσαμε στο χαμηλότερο του χαμηλού: με εξαίρεση εκείνους που έχουν την πίστη και κάνουν το καλό” (Κοράνι, 95:45).







Σε αυτόν τον στίχο εκφράζεται το δόγμα ότι το άτομο είναι αρχικά καλό και καθαρό και επιπλέον, ότι η δυσπιστία στο Θεό και η έλλειψη καλών ενεργειών μπορεί να καταστρέψει την αρχική τελειότητά του. Αφ’ ενός, το άτομο μπορεί να διατηρήσει ή να επανακτήσει εκείνη την αρχική, μεμονωμένη τελειότητα εάν λατρεύει συνειδητά τον Θεό και υποβάλλεται στους νόμους Του. Κατά συνέπεια, σύμφωνα με το Ισλάμ, το κακό δεν είναι ποτέ ουσιαστικό ή ακόμα και αρχικό είναι μια απόκτηση του ανθρώπου στην πιο πρόσφατη ζωή του και οφείλεται σε μια κακή χρήση των έμφυτων, θετικών ιδιοτήτων με τις οποίες ο Θεός έχει χρηματοδοτήσει κάθε άνθρωπο. Εκείνες οι ιδιότητες είναι, όπως έχει ειπωθεί πριν, διαφορετικές σε κάθε άτομο αλλά πάντα ενδεχομένως η τελειοποίηση τους και η πλήρης ανάπτυξή τους είναι δυνατή εντός της ζωής του ανθρώπου στη γη. Το παίρνουμε για δεδομένο ότι η ζωή μετά από τον θάνατο, εξ αιτίας των εξ ολοκλήρου αλλαγμένων όρων των αισθημάτων και αντίληψης, θα παράσχει επάνω σε μας άλλες, αρκετά νέες, τις ιδιότητες και τις ικανότητες που θα καταστήσουν μια επιπλέον πρόοδο της ανθρώπινης ψυχής πιθανή αλλά αυτό αφορά τη μελλοντική ζωή μας ζωή μόνο. Σε αυτήν την γήινη ζωή επίσης, η ισλαμική διδασκαλία βεβαιώνει σίγουρα ότι εμείς - ο καθένας μας μπορεί να φθάσει σε ένα πλήρες μέτρο της τελειότητας με την ανάπτυξη του θετικού, των ήδη υπαρχόντων γνωρισμάτων από τις οποίες οι προσωπικότητές μας αποτελούνται.





Από όλες τις θρησκείες, το Ισλάμ μόνο καθιστά πιθανό για το άτομο το να απολαύσει τη μεγάλη έκταση της γήινης ζωής του χωρίς για μια στιγμή να χάσει τον πνευματικό προσανατολισμό του. Πόσο εξ ολοκλήρου διαφορετική είναι αυτή από τη χριστιανική σύλληψη. Σύμφωνα με το χριστιανικό δόγμα, τα ολισθήματα της ανθρωπότητας κάτω από μια κληρονομική αμαρτία που δεσμεύεται από τον Adam και η παραμονή και συνεπώς ολόκληρη η ζωή θεωρούνται - στη δογματική θεωρία σε λιγότερα ως μια θλιβερή κοιλάδα των θλίψεων. Είναι το πεδίο μάχης δύο αντιτιθέμενων δυνάμεων: το κακό, που αντιπροσωπεύεται από τον σατανά και το αγαθό, που αντιπροσωπεύεται από τον Ιησού Χριστό (αλέϊχι σαλάμ). Ο σατανάς προσπαθεί με τις σωματικούς πειρασμούς να φραχτεί η πρόοδος της ανθρώπινης ψυχής προς το φως το που ανήκει στον Χριστό ενώ το σώμα είναι η παιδική χαρά των σατανικών επιρροών. Κάποιος θα μπορούσε να το εκφράσει διαφορετικά: ο κόσμος του σώματος είναι ουσιαστικά σατανικός ενώ ο κόσμος του πνεύματος είναι θείος και καλός. Όλα στην ανθρώπινη φύση που είναι υλική ή “carnal” όπως η χριστιανική θεολογία προτιμά να την αποκαλεί, είναι ένα άμεσο αποτέλεσμα της αμαρτίας του Αδάμ που ενέδωσε στις συμβουλές του καταχθόνιου πρίγκηπα του σκοταδιού. Επομένως, για να λάβει τη σωτηρία, το άτομο πρέπει να γυρίσει την καρδιά του μακριά από αυτόν τον κόσμο της σάρκας προς τον μελλοντικό, πνευματικό κόσμο, όπου η “προπατορική αμαρτία” εξαγοράζεται από τη θυσία του Χριστού στον σταυρό.





…





Στο Ισλάμ, δεν ξέρουμε τίποτα για προπατορικό αμάρτημα. Το θεωρούμε ότι είναι ασύμφωνο με τη δικαιοσύνη του Θεού. Ο Θεός δεν καθιστά το παιδί αρμόδιο για τις πράξεις του πατέρα του και πώς θα μπορούσε Αυτός να έχει καταστήσει όλες εκείνες τις αμέτρητες γενεές της ανθρωπότητας αρμόδιες για μια αμαρτία της ανυπακοής που έγινε από έναν μακρινό πρόγονο; Είναι αναμφισβήτητα δυνατό να κατασκευαστούν οι φιλοσοφικές εξηγήσεις αυτής της παράξενης υπόθεσης αλλά για την απλή διάνοια θα παραμείνει πάντα τόσο τεχνητό και τόσο ανεπαρκές όσο η σύλληψη της τριάδας η ίδια. Και δεδομένου ότι δεν υπάρχει καμία κληρονομική αμαρτία, δεν υπάρχει επίσης καμία καθολική εξαγορά της αμαρτίας ανθρωπότητας στις διδασκαλίες του Ισλάμ. Η εξαγορά και η καταδίκη είναι μεμονωμένες. Κάθε μουσουλμάνος είναι ο απελευθερωτής του εαυτού του (πάντα με τη χάρη του ΑΛΛΑΧ) και αντέχει όλες τις δυνατότητες της πνευματικής επιτυχίας και της αποτυχίας μέσα στην καρδιά του.





Λέγεται στο Άγιο Κοράνι για την ανθρώπινη προσωπικότητα:



“Στην εύνοιά του είναι αυτό που έχει κερδίσει (ο άνθρωπος) και ενάντια σ’ αυτόν είναι αυτό που έχει τον κάνει ένοχο” (Κοράνι, 2:286).







Σε ένα άλλο εδάφιο λέγεται: “Τίποτα δεν θα υπολογιστεί στο άτομο αλλά αυτό για το οποίο έχει προσπαθήσει” (Κοράνι, 53:39).











Ο μέσος δρόμος.

Αλλά εάν το Ισλάμ δεν μοιράζεται τη θλιβερή πτυχή της ζωής όπως εκφράζεται στον χριστιανισμό, μας διδάσκει, εν τούτοις, να μην αποδώσουμε στη γήινη ζωή εκείνη την υπερβάλλουσα αξία που ο σύγχρονος δυτικός πολιτισμός αποδίδει σε αυτήν….. Το Ισλάμ αφ’ ενός κοιτάζει επάνω στη γήινη ζωή με ηρεμία και σεβασμό. Δεν λατρεύουμε τη γήινη ζωή και το σώμα αλλά το θεωρούμε ως οργανικό στάδιο στο δρόμο μας προς μια υψηλότερη ύπαρξη. Αλλά ακριβώς επειδή είναι ένα στάδιο και ένα απαραίτητο στάδιο επίσης, ο άνθρωπος δεν έχει κανένα δικαίωμα να περιφρονήσει ή ακόμα και να υποτιμήσει την αξία της γήινης ζωής του. Το ταξίδι μας μέσω αυτού του κόσμου είναι ένα απαραίτητο θετικό μέρος στο σχέδιο του Θεού για τον άνθρωπο. Η ανθρώπινη ζωή επομένως, είναι τεράστιας αξίας αλλά δεν πρέπει ποτέ να ξεχάσουμε ότι είναι μια καθαρώς οργανική αξία. Στο Ισλάμ δεν υπάρχει κανένας χώρος για την υλιστική αισιοδοξία των διαμορφωτών της δύσης που λένε: “Το βασίλειό μου είναι αυτού του κόσμου μόνο” ούτε για τη περιφρόνηση προς τη ζωή του Χριστιανού που λέει: “Το βασίλειό μου δεν είναι αυτού του κόσμου”. Το Ισλάμ προτρέπει προς τον μέσο δρόμο.





Το Κοράνι μας διδάσκει για να προσευχηθούμε λέγοντας: “Ο Κύριε μας, δώσε μας το αγαθό σε αυτόν τον κόσμο και το αγαθό στον επόμενο” (Κοράνι, 2:201).





Κατά συνέπεια, η πλήρης εκτίμηση αυτού του κόσμου και των αγαθών της ζωής δεν είναι σε καμία περίπτωση μια αναπηρία των πνευματικών προσπαθειών μας. Η υλική ευημερία είναι επιθυμητή, εν τούτοις όχι ένας στόχος. Ο στόχος όλων των πρακτικών δραστηριοτήτων μας οφείλει πάντα να είναι η δημιουργία και η συντήρηση τέτοιων προσωπικών και κοινωνικών όρων όπως το να είμαστε χρήσιμοι για την ανάπτυξη της ηθικής δύναμης στα άτομα. Σύμφωνα με αυτήν την αρχή, το άτομο στο Ισλάμ έχει μια συνείδηση ηθικής αρμοδιότητας για όλα, είτε μεγάλα είτε μικρά. Η γνωστή εντολή των Ευαγγελίων: “Δώστε στον Καίσαρα αυτού που ανήκουν στον Καίσαρα και δώστε στον Θεό αυτά που ανήκουν στον Θεό” δεν έχει καμία θέση στη θεολογική δομή του Ισλάμ, επειδή το Ισλάμ δεν αναγνωρίζει την ύπαρξη μιας σύγκρουσης μεταξύ του ήθους και των κοινωνικοοικονομικών απαιτήσεων της ύπαρξής μας. Σε όλα μπορεί να υπάρξει μόνο μια επιλογή: το έμρι μπιλ-μαρούφ ουά νέχιι αν-ιλ μούνκερ (η προτροπή προς το σωστό και η αποφυγή από το λάθος) - και τίποτα ανάμεσα. Ως εκ τούτου η έντονη επιμονή στη δράση ως αναπόφευκτο στοιχείο της ηθικής.





Κάθε μουσουλμάνος πρέπει να θεωρηθεί όπως προσωπικά αρμόδιος σε όλα για να προσπαθήσει να κατευθύνει τη ζωή του προς το σωστό και να αποφύγει το λάθος κάθε φορά και σε κάθε κατεύθυνση. Μια κύρωση για αυτήν την τοποθέτηση πρόκειται να βρεθεί στο εδάφιο του Κορανίου:



“Είστε η καλύτερη κοινότητα που έχει σταλεί εμπρός στην ανθρωπότητα: διαλέγετε το σωστό και απαγορεύετε το λανθασμένο και εσείς έχετε την πίστη στον Θεό” (Κοράνι, 3:110).





Αυτό είναι η ηθική αιτιολόγηση του υγιούς ακτιβισμού του Ισλάμ, μια αιτιολόγηση των πρόωρων ισλαμικών κατακτήσεων. Έχει σημάνει, όπως σημαίνει σήμερα, την κατασκευή ενός πλαισίου στη ζωή αυτή για την καλύτερη δυνατή πνευματική ανάπτυξη του ατόμου. Σύμφωνα με τις διδασκαλίες του Ισλάμ, η ηθική γνώση αναγκάζει αυτόματα το άτομο να αναπτύξει την ηθική ευθύνη που του αναλογεί… Στο Ισλάμ, η ηθική ζει και πεθαίνει με την ανθρώπινη προσπάθεια να καθιερωθεί η νίκη της επάνω στη γη.






Μετάφραση από τα αγγλικά: “The spirit of Islam” by Muhammad Asad, Abul-Qasim Publishing House, Jeddah, Saudi Arabia.

Θαύματα στο Ισλάμ

Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι οι οποίοι έχουν εμμονή με τα θαύματα (είτε χριστιανοί είτε βουδιστές και ινδουιστές, οι οποίοι με τους γκουρού και τους φακίριδες τους κάνουν διάφορα δαιμονικά κόλπα και εξαπατούν τους ανθρώπους). Εγώ δεν πιστεύω ότι είναι σωστό κάποιος να βασίζεται πάνω σε θαύματα για να στηρίξει την πίστη του. Δηλαδή η ύπαρξη ή η πραγματοποίηση θαυμάτων από μόνη της δε λέει τίποτα. Ο ιμάμης και μεγάλος φακίχ / μουτζταχίντ (νομοθέτης) Μουχάμμεντ ιμπν Ιντρίς αλ-Σάφιι (το έλεος του ΑΛΛΑΧ σ’ αυτόν) είπε: “Αν δείτε κάποιον να περπατάει στο νερό, ακόμα και αν δείτε κάποιον να περπατάει στον αέρα, μη τον πιστέψετε. Πρώτα να μάθετε αν είναι ακόλουθος του προφήτη Μουχάμμεντ” (Sayings of Imam Shafi).





Παρόλα αυτά επειδή θέλω να απαντήσω σ’αυτό το ψέμα ορισμένων ότι στο Ισλάμ δεν υπάρχουν θαύματα, θέλω να αναφέρω ορισμένα πράγματα για τον προφήτη Μουχάμμεντ ((η ευλογία και η ειρήνη του ΑΛΛΑΧ σ’αυτόν) και για το Άγιο Κοράνι, που είναι το μεγαλύτερο θαύμα του προφήτη.





Ο τελευταίος Προφήτης, ο προφήτης Μουχάμμεντ (η ευλογία και η ειρήνη του ΑΛΛΑΧ σ’ αυτόν) στάλθηκε από τον Θεό με εκατοντάδες πρόδηλη θαύματα και σημεία επαληθεύοντας την αυθεντικότητα του μηνύματος, ενισχύοντας έτσι την πίστη στις καρδιές των ανθρώπων ότι μπορεί να καθορίσει το τελικό μήνυμα του Θεού σε όλα τα πέρατα της γης.





Το μεγαλύτερο από αυτά είναι το Ύψιστο Κοράνι, το δηλωτικό θαύμα, η σοφή υπενθύμιση, η ευθεία πορεία, η μαγευτική λέξη του Θεού. Το Κοράνι είναι 100% λέξη προς λέξη ο λόγος του Θεού, το οποίο έστειλε τμηματικά με τον ΄Άγγελο Γαβριήλ (ειρήνη σ’ αυτόν) στον τελευταίο του προφήτη, τον Μουχάμμεντ (η ευλογία και η ειρήνη του ΑΛΛΑΧ σ’αυτόν), σταδιακά μέσα σε ένα διάστημα 23 ετών.





Οι ΄Άραβες είναι γνωστοί σε όλη την ιστορία τους για την ποίηση και τη ρητορική. Κατά την εποχή λοιπόν του προφήτη Μουχάμμεντ (η ευλογία και η ειρήνη του ΑΛΛΑΧ σ’αυτόν), ποιητές και ρήτορες βρέθηκαν σε πολλά μέρη παρουσιάζοντας τα ταλέντα τους, λέγοντας αληθινές ιστορίες και διδάσκοντας μεγάλη σοφία με σύντομες φράσεις. Η αραβική κοινωνία ήταν στο αποκορύφωμα της για πάνω από χίλια χρόνια όσο αφορά την ευγλωττία και την πείρα της ζωής και η αραβική γλώσσα ήταν η καρδιά αυτής της κουλτούρας.





Όταν ξεκίνησε η αποκάλυψη του Κορανίου, αυτό το ίδιο απέδειξε από μόνο του τη θεϊκή του προέλευση και αυτό αποδεικνύεται συνέχεια από τότε. Αυτή η απόδειξη έχει πολλές πτυχές όπως για παράδειγμα η ευγλωττία: Υπήρχαν πολλοί σοφοί ποιητές και ρήτορες στην ιστορία των Αράβων αλλά από τις εκατό γραμμές ενός κειμένου που συνέτασσαν, ίσως οι πέντε ήταν εξαιρετικά συνοπτικές και μετέφεραν ένα ισχυρό ως προς την έννοια νόημα, το οποίο εξακολουθεί να χρησιμοποιείται σήμερα. Το Κοράνι ωστόσο είχε πάντοτε το ίδιο επίπεδο ακόμα και σε κάθε στίχο του. Ο προφήτης δεν αναφέρθηκε ποτέ ούτε καν από τους πολέμιούς του σαν εξοικειωμένος με την ποίηση. Μάλλον ήταν ευρέως γνωστός σαν κάποιος αναλφάβητος που στα νεώτερα χρόνια του ήταν βοσκός και έπειτα έγινε έμπορος.





Το Κοράνι κατά την πάροδο των χρόνων έχει αποδειχθεί ότι εμπεριέχει πολλά επιστημονικά στοιχεία άγνωστα στον άνθρωπο τη στιγμή που έγινε η αποκάλυψή του. Το Κοράνι περιέχει λεπτομερείς αναφορές στη δημιουργία του σύμπαντος, τον εμβρυολογικό κύκλο του ανθρώπου, το σχηματισμό των βουνών, τη διευθέτηση των νεφών, τη μοναδικότητα των δαχτυλικών αποτυπωμάτων και πολλά άλλα θέματα.





Κατά την αιχμή λοιπόν της αραβικής λογοτεχνικής ευγλωττίας, ο πιο εύγλωττος των Αράβων δεν ήταν σε θέση να παράγει ούτε ένα κεφάλαιο που θα μπορούσε να συγκριθεί με το Ύψιστο Κοράνι, ακόμα και αν το σύνολο της δημιουργίας συγκεντρωνόταν για αυτόν το σκοπό. Το Κοράνι ως το ιερό βιβλίο του Ισλάμ και ταυτόχρονα το θαύμα του Προφήτη, διαρκεί όσο και το σύμπαν καθώς ο Αλλάχ έχει αναλάβει την προστασία του.

“Εμείς έχουμε κατεβάσει το μήνυμα (Κοράνι) και θα το προστατέψουμε” (Κοράνι, 15:9).



“Αν αμφιβάλλετε για εκείνο που αποκαλύψαμε στον δούλο μας (τον Μουχάμμεντ) τότε παρουσιάστε μια σούρα όμοια με αυτά εδώ αν είστε ειλικρινείς”. (Κοράνι, 2:23).





Το θαύμα του Κορανίου ανταγωνίζεται τη συγγραφική δεινότητα εκείνης της εποχής (και της σημερινής), όπως ακριβώς πρωτύτερα ο Μωυσής (ειρήνη σ’αυτόν) ανταγωνίστηκε και νίκησε την τέχνη της μαγείας, ενώ κατά την εποχή του Ιησού ακμάζουσα ήταν η επιστήμη της ιατρικής, την οποία και υπερνίκησε (ανάστησε νεκρούς, θεράπευσε λεπρούς κ.τ.λ).





Οι Κουραϊσίτες λοιπόν ήταν τεχνίτες του λόγου και έτσι το Κοράνι αποτέλεσε το ίδιο θαύμα. Επίσης η προφητεία του Μουχάμμεντ (η ευλογία και η ειρήνη του ΑΛΛΑΧ σ’αυτόν) σαν τελευταία θεϊκή αποκάλυψη όφειλε να έχει διάρκεια μέχρι το τέλος του κόσμου. Πριν από δεκατέσσερις αιώνες, ο Θεός έστειλε στην ανθρωπότητα το Κοράνι, και κάλεσε τους ανθρώπους να ακολουθήσουν το δρόμο της αλήθειας μένοντας πιστοί στη καθοδήγηση Του. Από τη μέρα της αποκάλυψής του μέχρι τη μέρα της ανάστασης, αυτό το ύστατο θεϊκό βιβλίο θα παραμείνει ο μοναδικός καθοδηγητής για την ανθρωπότητα. Το αριστουργηματικό ύφος που χρησιμοποιείται στο Κοράνι (ιδιαίτερα αν κάποιος το διαβάσει ή το ακούει στα αραβικά αλλά και σε μετάφραση ίσως), καθώς και η ανυπέρβλητη σοφία που συναντά κανείς μέσα σ΄ αυτό, αποτελούν αδιάσειστα στοιχεία ότι πρόκειται για το λόγο του Θεού. Το Κοράνι έχει πολλά θαυμαστά χαρακτηριστικά τα οποία αποδεικνύουν ότι είναι μια αποκάλυψη που προέρχεται από το Θεό.





Λέει ο ΑΛΛΑΧ στο Ιερό Κοράνι:

“Και έκανα γι’ αυτόν άφθονα πλούτη και αγόρια (γιους) για να τον συντροφεύουν και τον διευκόλυνα με κάθε ευκολία και έπειτα είναι άπληστος ζητώντας να Αυξήσω (τα πλούτη του) και όμως ποτέ γιατί ήταν πεισματικά αντίθετος στις εντολές Μας. Σύντομα θα τον Ρίξω σε μια ανυπόφορη τιμωρία γιατί σκέφτηκε και σχεδίασε (πονηρά) και αλίμονο σ’ αυτόν με ποιον τρόπο σχεδίασε. Έπειτα κοίταξε ολόγυρα του. Έπειτα έγινε σκυθρωπός και συνοφριωμένος. Έπειτα απομακρύνθηκε και υπερηφανεύθηκε και είπε: {Αυτό (το Κοράνι) δεν είναι παρά μαγεία που βρέθηκε από παλιά..” (Κοράνι 74:11-24).





Τι είναι τα παραπάνω εδάφια και πως αποκαλυφθήκανε? Γιατί αποκαλυφθήκανε?

Κάποτε ο προφήτης διάβαζε το παρακάτω εδάφιο του Ιερού Κορανίου: “Ο ΑΛΛΑΧ διατάζει τη δικαιοσύνη, την αγαθοεργία και τη βοήθεια στους συγγενείς (στους πλησίον) και απαγορεύει κάθε μεγάλη αμαρτία και κάθε άδικο και παράνομο. Σας προειδοποιεί ώστε να θυμάστε” (Κοράνι 16:90).





Τότε τον άκουσε ένας ειδωλολάτρης Άραβας (και ξέρεις ότι τότε οι Άραβες ήταν μεγάλοι ποιητές) ο Ουαλίντ ιμπν Μουγκίρα και είπε: “Ορκίζομαι ότι πιο γλυκά και πιο όμορφα απ’αυτά τα λόγια δεν έχω ξανακούσει στη ζωή μου”. Τότε ο Άμπου Τζαχλ (άλλος ειδωλολάτρης) είπε στον Ουαλίντ: “Δε ντρέπεσαι να επηρεάζεσαι τόσο πολύ από ένα ποίημα?” και ο Ουαλίντ απάντησε: “Κανένας από σας δεν ξέρει τόσο καλά την τέχνη της ποίησης και τη ρητορεία. Τα λόγια του Μουχάμμεντ δεν είναι λόγια ενός ποιητή, δεν είναι σαν τα λόγια ενός μάντη”.



Αργότερα βέβαια ο Ουαλίντ και οι άλλοι ειδωλολάτρες που δεν ήθελαν να αποδεχτούν τον προφήτη, τη σκέφτηκαν τη δικαιολογία τους. “Ο Μουχάμμεντ είναι μάγος και το Κοράνι του μαγεία” είπαν (Al-Hakim al-Mustadrak).





Υπήρξαν και άλλοι οι οποίοι ήταν πολύ εξοικειωμένοι με την ποίηση και τα λόγια των μάντεων (αφού οι Άραβες όπως είπα ήταν αυτό που λέμε “ατσίδες” στην ποίηση και στη ρητορεία) και όμως έριξαν τον εγωισμό τους και την υπερηφάνεια τους αναγνώρισαν ότι το Ιερό Κοράνι δεν ήταν σαν τα ποιήματα που ήξεραν. Ήταν κάτι πολύ διαφορετικό και πολύ ανώτερο.





Ο Άμπου Δαρ αλ-Γκιφάρι ή Τζούνταμπ ιμπν Τζανάντα (ο ΑΛΛΑΧ ας είναι Ευχαριστημένος μ’ αυτόν) απ’ το Ουάντι Ουάντνταν αφού έγινε μουσουλμάνος, είπε: “Δεν έχω δει μέχρι τώρα πιο δυνατό ποιητή από τον αδερφό μου Ανίς. Μία μέρα λοιπόν μπήκαμε σε διαγωνισμό με άλλα 12 άτομα για το ποιος θα πει το καλύτερο ποίημα και ο Ανίς μας κέρδισε όλους. Όταν πήγα στη Μέκκα, άκουσα τον προφήτη μας να μιλάει. Οι Κουράϊς (η φυλή στην οποία ανήκε ο προφήτης) τον έλεγαν ότι είναι ποιητής, μάγος και άλλα αλλά τα λόγια του δεν έμοιαζαν με τα λόγια και τις ασυναρτησίες των μάντεων και των ποιητών. Πίστεψα ότι είναι προφήτης και ότι το Βιβλίο (το Κοράνι) που έφερε ήταν απ’ τον Θεό. Δέχτηκα το Ισλάμ. Οι ειδωλολάτρες είναι ψεύτες”.



Η βιογραφία του Άμπου Δαρ (ο ΑΛΛΑΧ ας είναι Ευχαριστημένος μ’ αυτόν) υπάρχει στο (http://www.lastprophet.info/en/a.ali-ur … -rain.html).





Υπήρξαν επίσης πολλά άλλα θαύματα (φανερά και μη) στο Ιερό Κοράνι. Το μυστήριο στο σίδηρο. Το σίδηρο είναι ένα από τα στοιχεία που τονίζεται ιδιαίτερα στο Κοράνι. Λευκό, ελατό και αγώγιμο, μεταλλικό χημικό στοιχείο που μαγνητίζεται εύκολα, διαβρώνεται πολύ γρήγορα (σκουριάζει), και που είναι ζωτικό στοιχείο στα φυτά και τα ζώα: είναι το πιο κοινό και σπουδαίο μέταλλο και τα κράματά του ειδικά το ατσάλι χρησιμοποιείται εκτεταμένα. Είναι το πιο ανθεκτικό από τα ελατά μέταλλα στη συνηθισμένη θερμοκρασία, εκτός από το κοβάλτιο και το νικέλιο.





Στη Σούρα ελ-Χαντίντ, η οποία σημαίνει Σίδηρος, μαθαίνουμε:

“Κι Εμείς στείλαμε κάτω το σίδηρο μέσα στο οποίο κρύβεται εξαιρετική δύναμη και σκληρότητα κι έχει πολλές χρήσεις (ωφέλειες) για το ανθρώπινο γένος” (Κοράνι 26:25).





Η έκφραση “στείλαμε κάτω” η οποία χρησιμοποιείται ειδικά για το σίδηρο στον στίχο αυτό, θα μπορούσε κανείς να πει ότι έχει μεταφορική σημασία ώστε να εξηγήσει ότι ο σίδηρος προσφέρεται στην υπηρεσία των ανθρώπων. Όταν όμως λάβουμε υπόψη μας την κυριολεκτική σημασία της έκφρασης, η οποία είναι, “η αποστολή στη γη από τον ουρανό”, αντιλαμβανόμαστε ότι ο στίχος αυτός υποδηλώνει ένα πολύ σπουδαίο επιστημονικό θαύμα.





Αυτό ισχύει επειδή τα σύγχρονα πορίσματα της αστρονομίας έχουν αποκαλύψει ότι το μέταλλο του σιδήρου που βρίσκεται στον κόσμο μας έχει έρθει στη γη από τα γιγαντιαία άστρα στο μακρινό διάστημα (και όχι μόνο γιατί αν και υπάρχει ο σίδηρος στον πυρήνα της γης μας ενωμένος με άλλα στοιχεία, εντούτοις σε καθαρή μορφή έχει έρθει από μετεωρίτες απ’ το διάστημα / όπως και κάποια άλλα μέταλα).





Τα βαριά μέταλλα στο σύμπαν παράγονται στον πυρήνα των μεγάλων άστρων. Το ηλιακό μας σύστημα, ωστόσο, δεν έχει την κατάλληλη δομή ώστε να παράγει μόνο του σίδηρο. Το σίδηρο μπορεί να παραχθεί μόνο σε άστρα πολύ μεγαλύτερα από τον ήλιο, όπου η θερμοκρασία φτάνει μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια βαθμούς. Όταν η ποσότητα του σιδήρου υπερβαίνει ένα συγκεκριμένο επίπεδο σε κάποιο άστρο, το άστρο δεν μπορεί πλέον να το διατηρήσει και τελικά εκρήγνυται σε αυτό που ονομάζεται “νόβα” ή “σούπερ-νόβα”. Σαν αποτέλεσμα αυτής της έκρηξης, οι διάττοντες αστέρες που περιέχουν σίδηρο διασκορπίζονται σε κάθε γωνία του σύμπαντος και κινούνται μέσω του κενού μέχρι που έλκονται από την δύναμη της βαρύτητας ενός ουράνιου σώματος.





Όλα αυτά φανερώνουν ότι το μέταλλο του σιδήρου (σε καθαρή τουλάχιστον μορφή) δεν σχηματίστηκε στη γη αλλά μεταφέρθηκε από άστρα στα οποία συνέβαιναν εκρήξεις στο διάστημα μέσω των διαττόντων αστέρων και “στάλθηκε κάτω στη γη” ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που διατυπώθηκε στο στίχο: Είναι φανερό ότι αυτή η πραγματικότητα δεν μπορούσε να είναι επιστημονικά γνωστή κατά τον 7ο αιώνα, όταν αποκαλύφθηκε το Κοράνι.



“Κι Εμείς στείλαμε κάτω το σίδηρο μέσα στο οποίο κρύβεται εξαιρετική δύναμη και σκληρότητα κι έχει πολλές χρήσεις (ωφέλειες) για το ανθρώπινο γένος” (Κοράνι 26:25).





Επιπλέον, ο 25ος στίχος της Σούρα ελ-Χαντίντ, ο οποίος αναφέρεται στο σίδηρο, περιλαμβάνει δύο ενδιαφέροντες μαθηματικούς κώδικες. Η Σούρα ελ-Χαντίντ είναι η 57η Σούρα στο Κοράνι. Η αριθμητική αξία της λέξης “Ελ-Χαντίντ” στα αραβικά, με άλλα λόγια το Abjad του, είναι ο ίδιος αριθμός: το 57. Η αριθμητική αξία μόνο της λέξης “Χαντίντ” είναι 26, και 26 είναι και ο ατομικός αριθμός του σιδήρου!!!





Επίσης σ΄ ένα στίχο του Κορανίου, αναφέρεται το “γονιμοποιό” χαρακτηριστικό των ανέμων καθώς και ο σχηματισμός της βροχής ως αποτέλεσμα αυτού

“Κι Εμείς στέλνουμε τους γονιμοποιούς ανέμους, ύστερα κάνουμε τη βροχή να πέφτει από τον ουρανό, προσφέροντάς σας έτσι άφθονο νερό” (Κοράνι 15:22).





Στο στίχο αυτό, επισημαίνεται ότι το πρώτο στάδιο στη δημιουργία βροχής είναι ο άνεμος. Μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα, η μοναδική σχέση μεταξύ ανέμου και βροχής που ήταν γνωστή, ήταν τα σύννεφα που τα καθοδηγούσε ο άνεμος. Ωστόσο, τα σύγχρονα μετεωρολογικά πορίσματα έχουν αποδείξει ότι ο “γονιμοποιός” ρόλος των ανέμων είναι ο σχηματισμός της βροχής.





Αυτή η γονιμοποιός λειτουργία του ανέμου αναπτύσσεται με τον εξής τρόπο:

Στην επιφάνεια των ωκεανών και των θαλασσών, αμέτρητες φυσαλίδες αέρα σχηματίζονται λόγω της δράσης του αφρού. Όταν αυτές οι φυσαλίδες σκάνε, χιλιάδες μικρά σωματίδια, με διάμετρο ένα εκατοστό του χιλιοστού, σκορπίζονται στον αέρα. Τα σωματίδια αυτά, γνωστά και ως “αεροζόλ”, συνδυάζονται με τη σκόνη που μεταφέρεται από τη στεριά με τους ανέμους, και μεταφέρονται στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας. Αυτά τα σωματίδια που μεταφέρονται σε μεγαλύτερα ύψη από τους ανέμους έρχονται σε επαφή με υδρατμούς που βρίσκονται εκεί. Ο υδρατμός συμπυκνώνεται γύρω από αυτά τα σωματίδια και μετατρέπεται σε σταγονίδια νερού. Αυτά τα σταγονίδια νερού αρχικά ενώνονται και σχηματίζουν σύννεφα, κατόπιν πέφτουν πάνω στη γη με τη μορφή βροχής.





Όπως φαίνεται, οι άνεμοι “γονιμοποιούν” τους υδρατμούς που επιπλέουν στον αέρα με τα σωματίδια που μεταφέρουν από τη θάλασσα και τελικά συμβάλλουν στο σχηματισμό των σύννεφων της βροχής. Αν οι άνεμοι δεν είχαν αυτή την ιδιότητα, τα σταγονίδια νερού στην ανώτερη ατμόσφαιρα δεν θα σχηματίζονταν ποτέ και δεν θα υπήρχε η βροχή.





Το πιο σημαντικό σημείο εδώ είναι ότι αυτός ο σπουδαίος ρόλος που παίζουν οι άνεμοι στο σχηματισμό της βροχής διατυπώθηκε πριν από αιώνες ολόκληρους μέσα σ΄ ένα στίχο του Κορανίου, σε μια εποχή κατά την οποία οι άνθρωποι γνώριζαν ελάχιστα για τα φυσικά φαινόμενα.





Μια άλλη πραγματικότητα που επισημαίνεται στο Κοράνι σχετικά με τη βροχή είναι ότι στέλνεται στη γη με μέτρο. Αυτό αναφέρεται στη Σούρα ελ-Ζούχρουφ ως εξής:

“Είναι Εκείνος που στέλνει κάτω στη γη το νερό (της βροχής) με μέτρο (όσο χρειάζεται) από τον ουρανό με το οποίο Εμείς ξαναζωντανεύουμε μια χώρα που ήταν νεκρή. Έτσι κι εσείς θα ξαναζωντανέψετε (θ΄ αναστηθείτε) (από τους νεκρούς)” (Κοράνι 43:11).





Αυτό το μέτρο στη βροχή ανακαλύφθηκε κι αυτό με τη σειρά του από τη σύγχρονη επιστημονική έρευνα. Υπολογίζεται ότι σ΄ ένα δευτερόλεπτο σχεδόν 16 εκατομμύρια τόνοι νερού εξατμίζονται από τη γη. Ο αριθμός αυτός φτάνει στα 513 τρισεκατομμύρια τόνους νερού ετησίως. Ο αριθμός αυτός ισοδυναμεί με την ποσότητα βροχής που πέφτει πάνω στη γη σ΄ ένα χρόνο. Αυτό σημαίνει ότι το νερό διαρκώς κυκλοφορεί σε έναν ισορροπημένο κύκλο σύμφωνα με κάποιο «μέτρο». Η ζωή πάνω στη γη εξαρτάται από αυτόν τον κύκλο νερού. Ακόμα κι αν οι άνθρωποι είχαν χρησιμοποιήσει κάθε τεχνολογικό μέσο στον κόσμο, δεν θα ήταν ποτέ σε θέση να παράγουν τον κύκλο αυτό με τεχνικά μέσα.





Ακόμα και μια μικρή απόκλιση στην ποσότητα αυτή σύντομα θα προκαλούσε μια σοβαρή διατάραξη στην οικολογική ισορροπία που θα επέφερε το τέλος της ζωής στη γη. Παρόλα αυτά, αυτό δεν συμβαίνει ποτέ και η βροχή εξακολουθεί να πέφτει κάθε χρόνο με την ίδια ακριβώς ποσότητα όπως ακριβώς αποκαλύπτεται στο Κοράνι.





Δεν είναι αρκετά εντυπωσιακό? Μέχρι αρκετά πρόσφατα, επικρατούσε η αντίληψη ότι το φύλο ενός βρέφους καθοριζόταν από τα κύτταρα της μητέρας του. Ή τουλάχιστον επικρατούσε η αντίληψη ότι το φύλο καθοριζόταν από τα αρσενικά και θηλυκά κύτταρα μαζί. Το Κοράνι όμως μας δίνει μια διαφορετική πληροφορία για το θέμα αυτό όπου αναφέρεται ότι ο αρσενικός ή ο θηλυκός χαρακτήρας δημιουργείται από “το σπέρμα που χύνεται μέσα στη μήτρα.

“Ότι τα δημιούργησε σε ζευγάρια-αρσενικό και θηλυκό-από μια σταγόνα σπέρμα καθώς αυτό ρέει και ξεχύνεται” (Κοράνι 53:45-46).





Οι επιστήμες της γενετικής και της μοριακής βιολογίας που συνεχώς προοδεύουν έχουν επιστημονικά επαληθεύσει την απόλυτη συμφωνία αυτών των πληροφοριών που εκφράζονται στο Κοράνι. Γίνεται πλέον αντιληπτό ότι το φύλο καθορίζεται από τα σπερματοκύτταρα που προέρχονται από το αρσενικό και το θηλυκό δεν διαδραματίζει κανένα ρόλο στη διαδικασία αυτή. Τα χρωμοσώματα είναι τα κύρια στοιχεία στον προσδιορισμό του φύλου. Δύο από τα 46 χρωμοσώματα που καθορίζουν τη δομή ενός ανθρώπινου πλάσματος αναγνωρίζονται ως χρωμοσώματα φύλου. Αυτά τα δύο χρωμοσώματα ονομάζονται “ΧΥ” στα αρσενικά και “ΧΧ” στα θηλυκά, επειδή οι μορφές αυτών των χρωμοσωμάτων μοιάζουν με αυτά τα γράμματα. Το χρωμόσωμα Υ μεταφέρει τα γονίδια που φέρουν τον κώδικα του αρσενικού χαρακτήρα, ενώ το χρωμόσωμα Χ μεταφέρει τα γονίδια που φέρουν τον κώδικα του θηλυκού χαρακτήρα.





Ο σχηματισμός ενός νέου ανθρώπινου πλάσματος αρχίζει με τη διασταύρωση ενός από αυτά τα χρωμοσώματα, τα οποία υπάρχουν στα αρσενικά και τα θηλυκά σε ζευγάρια. Στα θηλυκά, και τα δύο στοιχεία του κυττάρου του φύλου, το οποίο διαιρείται σε δύο μέρη κατά τη διάρκεια της απελευθέρωσης ωαρίων, μεταφέρουν τα χρωμοσώματα Χ. Το κύτταρο του φύλου ενός αρσενικού, από την άλλη πλευρά, παράγει δύο διαφορετικά είδη σπέρματος, ένα που περιέχει χρωμοσώματα Χ και το άλλο που περιέχει χρωμοσώματα Υ. Αν ένα χρωμόσωμα Χ από το θηλυκό ενωθεί με σπέρμα που περιέχει ένα χρωμόσωμα Χ, τότε το βρέφος είναι θηλυκό. Αν ενωθεί με σπέρμα που περιέχει ένα χρωμόσωμα Υ, το βρέφος είναι αρσενικό.





Με άλλα λόγια, το φύλο ενός βρέφους προσδιορίζεται από το ποιο χρωμόσωμα από το αρσενικό ενώνεται με το ωάριο του θηλυκού.





Κανένα από αυτά τα στοιχεία δεν ήταν γνωστά μέχρι την ανακάλυψη της γενετικής τον 20ο αιώνα. Πράγματι, σε πολλούς πολιτισμούς, επικρατούσε η αντίληψη ότι το φύλο ενός βρέφους καθορίζεται από το σώμα του θηλυκού. Για τον λόγο αυτό οι γυναίκες γίνονταν αποδέκτες κατηγοριών κι ευθυνών όταν γεννούσαν κορίτσια. Δεκατρείς αιώνες πριν ανακαλυφθούν τα ανθρώπινα γονίδια το Κοράνι αποκάλυψε πληροφορίες που αρνούνται αυτή την προκατάληψη και ανέφερε ότι η καταγωγή του φύλου δεν σχετίζεται με τις γυναίκες αλλά με το σπέρμα που προέρχεται από τους άντρες.





Εδώ θα ήθελα να πω και κάτι ακόμα σχετικό. Η λέξη “έμβρυο” αναφέρεται στο Ιερό Κοράνι 46 φορές, ενώ οι λέξεις “άντρας” και “γυναίκα” αναφέρονται από 23 φορές οι καθεμία (σύνολο 23+23=46) αλλά 23 χρωμοσώματα παίρνει το έμβρυο απ’ τον άντρα και 23 απ’ τη γυναίκα, σύνολο=46!!





Ενώ αναφέρεται στο Κοράνι ότι είναι εύκολο για το Θεό να επαναφέρει τον άνθρωπο στη ζωή μετά τον θάνατο, το αποτύπωμα του ανθρώπου επισημαίνεται με ιδιαίτερη έμφαση:

“Ναι, Εμείς είμαστε ικανοί να συναρμολογήσουμε με τέλεια τάξη ακόμα και τα έσχατα άκρα από τα δάχτυλά του” (Κοράνι 75:3-4).





Η έμφαση στα δαχτυλικά αποτυπώματα έχει μια πολύ ιδιαίτερη σημασία. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι το δαχτυλικό αποτύπωμα του καθενός είναι μοναδικό γι΄ αυτό το άτομο. Κάθε άνθρωπος εν ζωή ή καθένας απ΄ όσους έχουν περάσει από αυτόν τον κόσμο έχει μοναδικά δαχτυλικά αποτυπώματα. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο τα δαχτυλικά αποτυπώματα γίνονται δεκτά ως μια υψίστης σημασίας ταυτότητα, αποκλειστική για τον ιδιοκτήτη της και χρησιμοποιούνται για το σκοπό αυτό σε ολόκληρο τον κόσμο. Αυτό όμως που είναι κατεξοχήν σημαντικό είναι ότι αυτό το στοιχείο των δαχτυλικών αποτυπωμάτων ανακαλύφθηκε μόλις στα τέλη του 19ου αιώνα. Πριν από εκείνη την εποχή, οι άνθρωποι θεωρούσαν τα δαχτυλικά αποτυπώματα ως κοινές καμπύλες χωρίς καμιά ιδιαίτερη σπουδαιότητα ή νόημα. Εντούτοις, στο Κοράνι, ο Θεός υποδεικνύει τα δαχτυλικά αποτυπώματα, τα οποία δεν είχαν προσελκύσει την προσοχή κανενός εκείνη την εποχή, και εφιστά την προσοχή μας στην σημασία τους μια σημασία που θα μπορούσε να γίνει κατανοητή μόνο στην δική μας εποχή!!





Μέσα στο Ιερό Κοράνι η λέξη “μπαχρ” (θάλασσα) αναφέρεται 32 φορές και η λέξη “μπαρρ” (ξηρά, γη) αναφέρεται 13 φορές, σύνολο 45. Αν μετατρέψουμε αυτό το νούμερο σε ποσοστά επί τις εκατό, μας βγαίνει 71,1111% νερό και 28,8888% γη. Αν εξαιρέσουμε και δε λάβουμε υπόψη μας το λιώσιμο των πάγων, τόση είναι η αναλογία της ποσότητας νερών-ξηράς στον πλανήτη μας!!





Η έκφραση “Ανθρώπινο πλάσμα” χρησιμοποιείται 65 φορές: Tο σύνολο του αριθμού των αναφορών των φάσεων της δημιουργίας του ανθρώπου είναι το ίδιο: δηλαδή (Γη 17, σταγόνα σπέρματος 12, έμβρυο 6, ένας μισοσχηματισμένος σβώλος σάρκας 3, κόκκαλο 15, σάρκα 12) ΣΎΝΟΛΟ = 65 !!





Άλλη μια είδηση που αναγγέλλει το Κοράνι για το μέλλον, αναφέρεται στους πρώτους στίχους της Σούρα ελ-Ρουμ, η οποία αναφέρεται στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, το ανατολικό τμήμα της κατοπινής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Στους στίχους αυτούς, διατυπώνεται ότι η Βυζαντινή Αυτοκρατορία είχε αντιμετωπίσει μια μεγάλη ήττα, όμως σύντομα θα σημείωνε μια νίκη:



” Έλιφ λαμ μιμμ.

Νικήθηκαν οι Ρωμαίοι (Βυζαντινοί)

σε μια γη πολύ κοντινή (ή “χαμηλότερη”) αλλά αυτοί μετά την ήττα τους σίγουρα θα νικήσουν” (Κοράνι 30:1-3).





Οι στίχοι αυτοί αποκαλύφθηκαν γύρω στο 620 ΚΕ (Κοινής Εποχής), σχεδόν επτά χρόνια μετά τη σοβαρή ήττα του χριστιανικού Βυζαντίου στα χέρια των Περσών, όταν οι Βυζαντινοί έχασαν την Ιερουσαλήμ. Οι στίχοι όμως αναφέρουν ότι το Βυζάντιο σύντομα θα αναδεικνυόταν νικηφόρο. Στην πραγματικότητα, το Βυζάντιο είχε τότε περάσει τέτοιες απώλειες που φαινόταν αδύνατο ακόμα και να εξακολουθήσει να υφίσταται, πόσο μάλλον να αναδειχθεί νικηφόρο. Όχι μόνο οι Πέρσες, αλλά και οι Άβαροι, οι Σλάβοι και οι Λομβαρδοί αποτελούσαν σοβαρή απειλή για τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Οι Άβαροι είχαν φτάσει μέχρι τα τείχη της Κωνσταντινούπολης.





Ο Βυζαντινός αυτοκράτορας Ηράκλειος είχε δώσει την εντολή να λιώσουν το χρυσάφι και το ασήμι στις εκκλησίες και να το επιστρέψουν με τη μορφή χρημάτων προκειμένου να καλύψει τα έξοδα του στρατού. Πολλοί κυβερνήτες είχαν επαναστατήσει ενάντια στον Ηράκλειο και η αυτοκρατορία βρισκόταν στα πρόθυρα της κατάρρευσης. Η Μεσοποταμία, Κιλικία, Συρία, Παλαιστίνη, Αίγυπτος και Αρμενία, οι οποίες παλιότερα ανήκαν στο Βυζάντιο, δέχθηκαν τις επιδρομές από τους ειδωλολάτρες Πέρσες. Εν ολίγοις, όλοι περίμεναν ότι η Βυζαντινή Αυτοκρατορία θα καταστρεφόταν. Ακριβώς όμως εκείνη την περίοδο, αποκαλύφθηκαν οι πρώτοι στίχοι της Σούρα ελ-Ρουμ (το τριακοστό κεφάλαιο του Ιερού Κορανίου) αναγγέλλοντας ότι το Βυζάντιο θα αναδεικνυόταν και πάλι νικηφόρο σε μερικά χρόνια..





Σχεδόν επτά χρόνια μετά την αποκάλυψη των πρώτων στίχων της Σούρα ελ-Ρουμ, τον Δεκέμβριο του 627 ΚΕ, διαδραματίστηκε μια αποφασιστικής σημασίας μάχη μεταξύ του Βυζαντίου και της Περσικής Αυτοκρατορίας στη Νινευή. Κι αυτή τη φορά, ο Βυζαντινός στρατός προς μεγάλη έκπληξη όλων νίκησε τους Πέρσες. Μετά από μερικούς μήνες, οι Πέρσες αναγκάστηκαν να κάνουν συμφωνία με το Βυζάντιο, η οποία τους υποχρέωνε να επιστρέψουν τις περιοχές που είχαν πάρει από τους Βυζαντινούς. Στο τέλος, “ο θρίαμβος των Ρωμιών” που αναγγέλθηκε από το Θεό στο Κοράνι, πραγματοποιήθηκε με τρόπο θαυμαστό.





Άλλο ένα θαύμα που αποκαλύφθηκε μέσα στους στίχους αυτούς είναι η αναγγελία μιας γεωγραφικής πραγματικότητας που δεν θα μπορούσε να έχει ανακαλυφθεί από κανέναν άνθρωπο εκείνη την περίοδο. Στον τρίτο στίχο της Σούρα αρ-Ρουμ, μαθαίνουμε ότι οι Ρωμιοί είχαν νικηθεί στην κατώτερη περιοχή της γης. Η έκφραση αυτή, “Αίτνα ελ Αρντ” στα αραβικά ερμηνεύεται ως “ένα κοντινό μέρος” σε πολλές μεταφράσεις. Ωστόσο αυτή δεν είναι η κυριολεκτική σημασία της αρχικής διατύπωσης αλλά μια μεταφορική απόδοσή της. Η λέξη “Αίτνα” στα αραβικά κατάγεται από τη λέξη “ντένι”, που σημαίνει “χαμηλός” και “αρντ” που σημαίνει “κόσμος”. Συνεπώς, η έκφραση “Αίτνα ελ Αρντ” σημαίνει το “κατώτερο μέρος πάνω στη γη”.





Ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι οι κρίσιμες φάσεις του πολέμου που εξελίχθηκε μεταξύ της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και των Περσών, όταν οι Βυζαντινοί είχαν ηττηθεί κι έχασαν την Ιερουσαλήμ, είχαν πραγματικά διαδραματιστεί στο κατώτερο τμήμα της γης. Αυτή η περιοχή που προσδιορίζεται είναι η λεκάνη της Νεκράς Θάλασσας, η οποία βρίσκεται στο σημείο που διασταυρώνονται οι χώρες της Συρίας, Παλαιστίνης και Ιορδανίας. Η “Νεκρή Θάλασσα” που βρίσκεται στα 395 μέτρα κάτω από το επίπεδο της θάλασσας, είναι η χαμηλότερη περιοχή της γης. Αυτό σημαίνει ότι οι Βυζαντινοί ηττήθηκαν στο χαμηλότερο τμήμα του κόσμου, όπως ακριβώς είχε διατυπωθεί στο στίχο.





Το σημείο όμως που μας κινεί ακόμα περισσότερο το ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι το ύψος της Νεκρής Θάλασσας θα μπορούσε μόνο να καταμετρηθεί με σύγχρονες τεχνικές μέτρησης. Πριν από τη διάθεση τέτοιων μέσων, ήταν αδύνατο για κάποιον να γνωρίζει ότι εκείνη ήταν η χαμηλότερη περιοχή πάνω στην επιφάνεια της γης. Παρόλα αυτά, η περιοχή αυτή αναφέρθηκε ότι είναι το χαμηλότερο σημείο πάνω στη γη στο Κοράνι. Έτσι, αυτό αποτελεί άλλη μια απόδειξη ότι το Κοράνι είναι θεία αποκάλυψη.





Σε μία μετάφραση στα ελληνικά και συγκεκριμένα στη μετάφραση του Πεντάκη στην καθαρεύουσα, κάτω απ’αυτό το εδάφιο παραθέτονται ορισμένα σχόλια όπου ο σχολιαστής (προσπαθώντας να μειώσει το κύρος του προφήτη Μουχάμμεντ και προσπαθώντας να τον παρουσιάσει ως ψεύτη) λέει και το εξής: Η φράση “Γούλιμπατ αρ Ρουμ” (νικήθηκαν οι Ρωμαίοι) χωρίς τους τονισμούς μπορεί να διαβαστεί και ως: “Γάλαμπατ αρ Ρουμ” (νίκησαν οι Ρωμαίοι) με αποτέλεσμα η γνώση γι’αυτό το εδάφιο να είναι συγκεχυμένη και να υπάρχει πρόβλημα μήπως η πρόβλεψη του Μωάμεθ δεν γίνει αληθινή και η κατάσταση να είναι {ήξεις αφήξεις}…” κ.τ.λ.





Απαντάω στα σχόλια αυτά και λέω ότι αυτό που λέει ο χριστιανός σχολιαστής δεν είναι σωστό γιατί στην εποχή που ζούσε ο προφήτης, ο ίδιος του ερμήνευε τα εδάφια και συγκεκριμένα γι’αυτό το εδάφιο, ο προφήτης είχε πει ότι οι Βυζαντινοί νικήθηκαν αλλά σύντομα θα νικήσουν (είχε πει δηλαδή αυτό ακριβώς που λέγεται στο αραβικό κείμενο με τους τόνους, πράγμα που τελικά και ο ίδιος ο Πεντάκης το ομολογεί αλλά δεν το εξηγεί σωστά).





Όταν αποκαλύφτηκε το παραπάνω εδάφιο, ο Άμπου Μπακρ (ο ΑΛΛΑΧ ας είναι Ευχαριστημένος μαζί του) πεθερός του προφήτη, είχε βάλει στοίχημα κάποιες καμήλες (ή πρόβατα) με κάποιον Άραβα ειδωλολάτρη και στοιχημάτισε ότι η προφητεία θα εκπληρωνόταν μέσα σε τρία χρόνια αλλά ο προφήτης είπε στον Άμπου Μπακρ να αυξήσει τον αριθμό των καμηλών και τη χρονική διάρκεια από τρία χρόνια σε περισσότερα. Ο Άμπου Μπακρ το έκανε και κέρδισε το στοίχημα. Η προφητεία του Ιερού Κορανίου βγήκε αληθινή όπως και η προφητεία που έλεγε ότι οι μουσουλμάνοι θα κατακτήσουν τη Μέκκα:

“Θα μπείτε στο Μάστζιντ αλ-Χαράμ το Απαράβατο Τέμενος με απόλυτη ασφάλεια, με τη θέληση του Θεού, έχοντας ξυρισμένα τα κεφάλια σας και κομμένα τα μαλλιά σας χωρίς κανένα φόβο. Αυτός γνώριζε ό,τι εσείς δεν γνωρίζατε και σας επιφυλάσσει, αντί αυτού, έναν επερχόμενο θρίαμβο” (Κοράνι 48:27).





Οι εβραϊκές φυλές που είχαν εξοριστεί απ’ τη Μεδίνα και είχαν βρει καταφύγιο στην πόλη Χάϊμπαρ (170 χμ στα βόρια της Μεδίνας) συνάψανε συνθήκη με κάποιες αραβικές χριστιανικές φυλές με σκοπό να χτυπήσουν τη Μεδίνα και να σκοτώσουν τους μουσουλμάνους. Τότε οι μουσουλμάνοι προχώρησαν εναντίον του Χάϊμπαρ με 2.000 ιππείς και 1.600 τοξότες και όταν οι Εβραίοι είδαν τον μουσουλμανικό στρατό, λέγεται ότι είπαν: “Ω Θεέ. Ο Μουχάμμεντ και ο στρατός του”! Μέσα σε 20 ημέρες είχε κυριευθεί το Χάϊμπαρ και σκοτώθηκαν 93 εβραίοι πολεμιστές (ο προφήτης είχε απαγορεύσει τον σκοτωμό αθώων, παιδιών, γυναικών, αρρώστων και ηλικιωμένων) και 15 μουσουλμάνοι έγιναν μάρτυρες. Πραγματικά, όπως επισημαίνεται και στο στίχο “48:27”, οι πιστοί πρώτα κατέκτησαν το φρούριο στο Χάϊμπαρ, το οποίο ήταν υπό τον έλεγχο των Εβραίων και κατόπιν μπήκαν στη Μέκκα!!





Λίγο πριν τον θάνατο του, ο προφήτης Μουχάμμεντ (σαλλαλλάχου αλέϊχι ουά σαλάμ) είχε πει στην κόρη του Φάτιμα (ραντιγιαλλα΄χου άνχα) ότι αυτός θα πέθαινε και αυτή θα ήταν η πρώτη που θα τον ακουλουθούσε σύντομα (Ibn Majah, Janaiz, 65) and (Muslim, Fadail us-Sahaba, 15).



Πράγματι η Φάτιμα (ραντιγιαλλα΄χου άνχα) πέθανε μετά από έξι μήνες..





Επίσης ο προφήτης είχε πει στον φίλο του Άμμαρ ιμπν Γιασσίρ (ραντιγιαλλάχου άνχου): “Ω Άμμαρ! Μια ομάδα αχρείων ανθρώπων θα σε σκοτώσουν” (Buhari, salat, 63) and (Muslim, fitan, 70-72-72).



Πράγματι 40 χρόνια αργότερα ο Άμμαρ σκοτώθηκε στη μάχη του Σιφφίν.





Επίσης ο προφήτης Μουχάμμεντ (σαλλαλλάχου αλέϊχι ουά σαλάμ) είχε πει: “Καλά νέα στο Ταλεκάν! Οι θησαυροί του Θεού είναι εκεί αλλά όχι από χρυσό ή ασήμι” (Kanz ul-ammal, 14:591).



Το Ταλεκάν είναι περιοχή του Ιράν όπου ανακαλύφθηκαν κοιτάσματα ουρανίου και διαμαντιών.





Ο προφήτης κατά τη διάρκεια της μάχης του Χάντακ (Φεβρουάριος του 627 μ.Χ) είπε στους μουσουλμάνους στρατιώτες:

“Μου δώθηκαν τα κλειδιά του Βυζαντίου! Μου δώθηκαν τα κλειδιά της Περσίας! Μου δώθηκαν τα κλειδιά της Υεμένης” (Musnad, Ahmed ibn Hanbal, 4:303).





Πράγματι μέσα σε 20 χρόνια η Περσία και η Υεμένη κατακτήθηκαν από τους στρατηγούς Σαντ ιμπν Άμπι Ουακκάς και Χάλιντ ιμπν Ουαλίντ (ραχίμαχουμουλλάχ) και πολύ αργότερα κατακτοίθηκε το Βυζάντιο.





Εδώ θέλω να πω και κάτι άλλο. Ο προφήτης είχε πει: “Τί μεγάλος αυτός ο στρατηγός που θα κυριεύσει την Κωνσταντινούπολη! Τί μεγάλος που θα είναι ο στρατός του” (Hakim, al-Mustadrak, 4:422) kai (Musnad, Ahmed ibn Hanbal, 4:335).





Θέλω να πω κάτι σχετικά με την κατάκτηση της Κωνσταντινούπολης. Στο Ιερό Κοράνι στη σούρα “34:15” λέγεται: “..Μια ευτυχισμένη και όμορφη χώρα και ένας Κύριος Πολυεύσπλαχνος” (Κοράνι, 34:15).





Το εδάφιο αυτό αναφέρεται στην περιοχή “Σαβά” της Υεμένης και στο αρχαίο βασίλειο που υπήρχε εκεί αλλά μεταφορικά αναφέρεται και στην Κωνσταντινούπολη γιατί στο εδάφιο αυτό η φράση που μεταφράζεται ως “μια ευτυχισμένη και όμορφη χώρα” είναι η φράση “μπέλντετουν ταϊγίμπατουν”. Η αριθμητική λοιπόν αξία της φράσης αυτής στα αραβικα είναι 857 αλλά 857 είναι η χρονιά 1453 σύμφωνα με το ισλαμικό σεληνιακό ημερολόγιο’ δηκαδή η χρονιά που κατακτοίθηκε η Κωνσταντινούπολη!!





Επίσης, υπάρχουν πολλά επιστημονικά θαύματα στο Ιερό Κοράνι (άλλα από τα οποία μπορεί να ήταν γνωστά πριν από τη γέννηση του προφήτη, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ο προφήτης τα πήρε ή τα αντέγραψε από κάπου αλλού) όπως στοιχεία σχετικά με ανατομία, με εμβρυολογία, με γεωλογία, κ.τ.λ.





Ο καθηγητής Κηθ Μουρ, επίτιμος καθηγητής ανατομίας και κυτταρικής βιολογίας στο πανεπιστήμιο του Τορόντο στον Καναδά, όπου ήταν και επίκουρος κοσμήτορας των βασικών επιστημών στην ιατρική σχολή και πρόεδρος του τμήματος της ανατομίας για 8 χρόνια, το 1981 στη διάρκεια του έβδομου ιατρικού συνεδρίου στο Νταμμάμ της Σαουδικής Αραβίας είπε: “Ήταν μεγάλη μου χαρά να βοηθήσω να ξεκαθαρίσουν δηλώσεις στο Κοράνι σχετικά με την ανθρώπινη ανάπτυξη. Μου είναι ξεκάθαρο ότι αυτές οι δηλώσεις έφτασαν στον Μουχάμμεντ (η ευλογία και η ειρήνη του ΑΛΛΑΧ σ’αυτόν) απ’τον Θεό επειδή σχεδόν όλη αυτή η γνώση δεν ανακαλύφτηκε παρά μόνο πολλούς αιώνες αργότερα…” και “Οι εντατικές μελέτες του Κορανίου και των αχαντίθ (λόγων) του προφήτη Μουχάμμεντ (η ευλογία και η ειρήνη του ΑΛΛΑΧ σ’αυτόν) στα τελευταία τέσσερα χρόνια, αποκάλυψαν ένα σύστημα χαρακτηρισμού των ανθρώπινων εμβρύων που είναι εκπληκτικό, αφού καταγράφηκε κατά τον έβδομο αιώνα μ.Χ. Αν και ο Αριστοτέλης ο “ιδρυτής” της επιστήμης της εμβρυολογίας αντιλήφτηκε απ’τις μελέτες του σε αυγά κότας ότι τα νεοσύστατα έμβρυα αναπτύχθηκαν σε στάδια, δεν έδωσε λεπτομέρειες γι’αυτά. Απ’όσα είναι γνωστά απ’την ιστορία της εμβρυολογίας, λίγα είναι γνωστά σχετικά με την εξέλιξη και την ταξινόμηση των ανθρώπινων εμβρύων ως τον εικοστό αιώνα…”.





Παρόμοιες μαρτυρίες έκαναν και άλλοι διαπρεπείς επιστήμονες όπως ο “Τ.Β.Περσόντ”, ο “Τζο Λέη Σίμπσον”, ο “Μάρσαλ Τζόνσον” ο οποίος είπε: “Το Κοράνι περιγράφει όχι μόνο την ανάπτυξη της εξωτερικής μορφής αλλά δίνει έμφαση επίσης στα εσωτερικά στάδια, τα στάδια της δημιουργίας και ανάπτυξης μέσα στο έμβρυο, τονίζοντας έντονα δεδομένα αναγνωρισμένα απ’τη σύγχρονη επιστήμη”, ο “Ουίλλιαμ Χέη”, ο “Τζέραλντ Γκέριγκερ”, Ο “Γιοσιχάϊντ Κοζάϊ”, ο “Τεζατάτ Τεζασέν” και άλλοι. Βέβαια πολλοί αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι και γιατροί είπανε τη γνώμη τους για διάφορα σχετικά θέματα αλλά άλλος είπε ότι προερχόμαστε απ’το νερό, άλλος είπε απ’τη φωτιά, άλλος είπε ότι πρόγονοι μας είναι τα ψάρια και κανένας τους δεν έδωσε μια τόσο λεπτομερή εξήγηση (όπως δίνεται στο Ιερό Κοράνι).





Ο Τ.Β.Πέρσοντ είπε: “Απ’ ό,τι γνωρίζω ο Μουχάμμεντ ήταν ένας πολύ συνήθης άντρας. Δεν ήξερε να διαβάζει, δεν ήξερε να γράφει. Στην ουσία ήταν ένας αγράμματος και μιλάμε για 12 (στην ουσία 14) αιώνες πριν. Κάποιος αγράμματος που κάνει εμβριθείς ανακοινώσεις και δηλώσεις και που είναι ΑΠΊΣΤΕΥΤΑ ακριβείς από επιστημονική φύση και εγώ προσωπικά δεν βλέπω πως αυτό θα μπορούσε να ήταν μια απλά σύμπτωση..”.





Κατά τη διάρκεια του 8ου Σαουδαραβικού ιατρικού συνεδρίου στο Ριάντ της Σαουδικής Αραβίας ο Τζέραλντ Γκέριγκερ (διευθυντής διαλέξεων και πρόεδρος της ιατρικής εμβρυολογίας στο τμήμα κυτταροβιολογίας της ιατρικής σχολής στο πανεπιστήμιο του Τζωρτζ τάουν στην Ουάσινγκτον) είπε: “Σε σχετικά λίγα εδάφια συμπεριλαμβάνεται μια αρκετά κατανοητή περιγραφή της ανθρώπινης ανάπτυξης από τη σύμμειξη των γαμετών ως την οργανογένεση. Δεν έχει υπάρξει τόσο σαφής και ολοκληρωμένη καταγραφή της ανθρώπινης ανάπτυξης όσον αφορά την ταξινόμηση, την ορολογία και την περιγραφή..” αλλά και άλλοι πολλοί επιστήμονες έχουν μιλήσει γι’αυτό (και για άλλα διάφορα θέματα)..





Εδώ μπορείτε να δείτε τις απόψεις διάφορων επιστημόνων σχετικά με το Ιερό Κοράνι

http://www.youtube.com/watch?v=FUUPYs0gElU





Εκτός από την ευγλωττία των Αράβων και το ανώτερο από ποιήματα ύφος του Κορανίου, θαύματα μπορούμε να βρούμε και στο άκουσμα του. Στη Φλόριντα των Ηνωμένων Πολιτειών έγινε μία έρευνα ανάμεσα σε κάποια άτομα (άντρες και γυναίκες) από ηλικίες 17 έως 40 ετών. Κανένας απ’αυτούς δεν ήταν μουσουλμάνος και κανένας δε γνώριζε αραβικά. Στην έρευνα αυτή χρησιμοποιήθηκαν όργανα τα οποία κατέγραφαν τις απότομες και στιγμιαίες αλλαγές στα σώματα των συμμετεχόντων. Το κυριότερο απ’αυτά τα μηχανήματα ήταν το: “Medac 2000 system”. Επίσης έγιναν ηλεκτρομυογραφήματα και χρησιμοποιήθηκαν και άλλα όργανα που μετρούσαν τους χτύπους της καρδιάς, την αναπνοή και τη ροή του αίματος κ.α.





Τα αποτελέσματα από όλα αυτά εμφανίζονταν σε έναν υπολογιστή με όνομα: “Apple 2″. Όταν λοιπόν βάλανε σε αυτούς τους ανθρώπους να ακούσουν το Κοράνι (που το έψελνε κάποιος / υπάρχει ολόκληρο σε mp3) παρατηρήθηκαν αλλαγές στο σώμα τους. Το 97% απ’αυτούς τους ανθρώπους ένιωσαν ξεκούραση και ανάπαυση και ανακούφιση απ’το στρες.





Τον καιρό που διεξαγόταν αυτή η έρευνα έγιναν 210 πειράματα. Στα 85 απ’αυτά έγινε και ένα κόλπο. Μαζί με το Κοράνι, βάλανε στους πειραματιζόμενους να ακούσουν και αραβικά τραγούδια που τραγουδιόνταν με τέτοιο τρόπο ώστε να μοιάζουν ηχητικά με το άκουσμα του Ιερού Κορανίου. Παρατηρήθηκε τότε ότι το ποσοστό αυτών που έχασαν την ανακούφιση και ένιωσαν ξανά στρες, ήταν περίπου 65-70% ενώ μόνο ένα 30% ένιωσαν ανακούφιση (ενώ όταν άκουγαν πραγματικά το Κοράνι τα ποσοστά ήταν περίπου αντίθετα και πολύ αντίθετα / με το Ιερό Κοράνι το 97% ένιωθαν εσωτερική ειρήνη, ηρεμία κ.τ.λ).





Επίσης παρατηρήθηκε και κάτι ακόμα. Οι άνθρωποι αυτοί δεν ήξεραν αραβικά. Όταν λοιπόν τους έβαζαν να ακούσουν εδάφια που αναφέρονταν στον Παράδεισο και σε αρετές όπως η αγαθότητα, η δικαιοσύνη, η καλοσύνη και η ελεημοσύνη και η αγάπη προς τους φτωχούς ανθρώπους, τότε οι άνθρωποι αυτοί ένιωθαν μία χαλάρωση και εσωτερική ηρεμία ενώ όταν άκουγαν εδάφια που αναφέρονταν στην κόλαση και στη φωτιά που θα καίει τους κολασμένους (χωρίς όμως όπως είπα να καταλαβαίνουν τα λόγια), ένιωθαν ενόχληση, ταραχή κ.τ.λ.





Λέγεται στο Ιερό Κοράνι:

“Εμείς στείλαμε το Κοράνι σαν έλεος προς τους πιστούς” (Κοράνι 17:5).





Επίσης στο αμερικανικό περιοδικό “Newsweek” στις 10/11/2003 με τίτλο: “ALLAH and health, is religion a good medicine? Why science is starting to believe?” (Ο ΑΛΛΑΧ και η υγεία, είναι η θρησκεία ένα καλό φάρμακο? Γιατί η επιστήμη αρχίζει να πιστεύει?) υπήρχε ένα άρθρο που δημοσίευε τα αποτελέσματα έρευνας που είχε διεξαχθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες και στην Αγγλία και όπου γνωστοποιήθηκε ότι το 72% ανθρώπων (μουσουλμάνων και μη) που έπασχαν από δύσκολες ασθένειες και προσεύχονταν και έλεγαν ντουά (ευχές, επικλήσεις) απ’το Κοράνι, θεραπεύτηκαν γρηγορότερα απ’τους άλλους και κάποιοι θεραπεύτηκαν εντελώς ενώ σύμφωνα με έρευνα πανεπιστήμιου του Σικάγο, το ποσοστό ανθρώπων που πέθαιναν νωρίς, ήταν κατά 25% μικρότερο σ’αυτούς που προσεύχονταν και έπαιρναν μέρος στη λατρεία του ΑΛΛΑΧ Σουμπχάνα ουά Ταάλα απ’ ότι σε άλλους που ήταν αδιάφοροι για τη θρησκεία.





Μία ντουά (ευχή, επίκληση) απ’το Ιερό Κοράνι που μ’αρέσει πολύ, είναι η “Λα ιλάχα ίλλα άντα σουμπχάνακα ίννι κουν του μιν αδ-δαλιμίν” (δεν υπάρχει άλλος Θεός παρά μόνο Εσύ, δόξα σ’ Εσένα, στ’αλήθεια ήμουν απ’τους άδικους).





Λέγεται στο Άγιο Κοράνι:

“Και θυμήσου τον Δουν Νουν (τον Γιούνους /Ιωνά) σαν έφυγε οργισμένος. Και νόμιζε πως δεν Είχαμε πάνω του καμιά εξουσία και όμως φώναζε απ’τα βαθιά σκοτάδια: {Δεν υπάρχει άλλος Θεός παρά μόνο Εσύ, δόξα σ’Εσένα, στ’αλήθεια ήμουν απ’τους άδικους}” (Κοράνι 21:87).





Αυτό είναι το Ιερό Κοράνι. Λέγεται στο Ιερό Κοράνι: “Κι αυτό είναι ένα Βιβλίο (το Κοράνι) που στείλαμε κάτω κι είναι γεμάτο ευλογίες,, γι΄ αυτό να το ακολουθείτε και να έχετε το φόβο του Θεού μέσα σας έτσι ώστε να μπορέσετε να ελεηθείτε”. (Κοράνι 6:155).





Υπάρχουν βέβαια και άλλα θαύματα και θαυμαστά γεγονότα απ’ τη ζωή του προφήτη Μουχάμμεντ (η ευλογία και η ειρήνη του ΑΛΛΑΧ σ’ αυτόν), όπως το γεγονός που άγγελοι έπλυναν την καρδιά του με το ευλογημένο νερό της πηγής Ζαμ ζαμ της Μέκκας, όταν ο προφήτης ήταν μικρό παιδί. (η ιστορία της πηγής Ζαμ ζαμ περιγράφεται στο http://www.greek-muslims.com/index_files/Page1088.htm).





Λέει ο ΑΛΛΑΧ στο Ιερό Κοράνι:

“Μα δεν σου έχουμε ανοίξει το στήθος σου..” (Κοράνι 94:1).





Σύμφωνα με ένα χαντίθ (λόγο) του προφήτη που το αφηγήθηκε ο Άνας (ο ΑΛΛΑΧ ας είναι Ευχαριστημένος μ’ αυτόν) λέει ότι: Ο Γαβριήλ (ειρήνη του σ’αυτόν) επισκέφθηκε τον προφήτη όταν ήταν μικρός και έπαιζε με άλλα παιδιά, τον έπιασε, τον έβαλε κάτω (στο έδαφος), έβγαλε έξω την καρδιά του, την χώρισε και έβγαλε από μέσα ένα θρόμβο αίματος. Λέγοντας: “Αυτό είναι ένα μερίδιο του Διαβόλου”. Μετά την έπλυνε με νερό Ζάμ ζαμ και την έβαλε πίσω στη θέση της. Τα παιδιά τρέχοντας πήγαν στη Παραμάνα του - δηλ., (εκείνη που τον θήλαζε) - και της είπαν ότι “ο Μουχάμμεντ (η ευλογία και η ειρήνη του ΑΛΛΑΧ σ’αυτόν) σκοτώθηκε”! Έτσι, βγήκαν για να τον βρουν και τον είδαν χλομιασμένο. Ο Άνας (ειρήνη του σ’αυτόν) είπε ότι είδε τα ραψίματα στο στήθος του προφήτη”.





Το ίδιο έγινε και όταν ο προφήτης μεγάλωσε. Ο Άμπου Δαρ αλ-Γκιφάρι (ο ΑΛΛΑΧ ας είναι Ευχαριστημένος μ’ αυτόν) αφηγήθηκε ότι ο προφήτης Μουχάμμεντ (η ευλογία και η ειρήνη του ΑΛΛΑΧ σ’αυτόν) είπε: “Η στέγη του σπιτιού μου άνοιξε όταν ήμουν στη Μάκκα, και ο Γαβριήλ (ειρήνη σ’ αυτόν), ήρθε και άνοιξε το στήθος μου, το έπλυνε με το νερό Ζάμ ζαμ, έφερε ένα μεγάλο κύπελλο από χρυσό γεμάτο με φρόνηση και πίστη, το έχυσε στο στήθος μου, και έπειτα το έκλεισε. Κατόπιν με πήρε από το χέρι και με πήρε μέχρι τους ουρανούς.” (Sahih Bukhari, Book # 8, Hadith # 345).





Κάποτε οι άπιστοι ειδωλολάτρες της Μέκκας ζήτησαν από τον προφήτη και συγκεκριμένα του ζήτησαν να χωρίσει το φεγγάρι στα δύο. Ο προφήτης βέβαια δεν ήθελε να κάνει πολλά θαύματα γιατί ήθελε να δείξουν πραγματική πίστη στο μήνυμα (το Ισλάμ) που τους κήρυττε. Ωστόσο όταν τους το ζήτησε αυτό, τότε ο προφήτης προσευχήθηκε και το φεγγάρι χωρίστηκε στα δύο και το ένα μισό στάθηκε πάνω απ’ τον λόφο Σάφα ενώ το άλλο μισό στάθηκε πάνω απ’ τον λόφο Καϊκάν. Τότε ο ειδωλολάτρης Άμπου Τζαχλ είπε: “Ας περιμένουμε μέχρι να έρθουν οι άνθρωποι της αλ-Μπάντια και αν είδαν και αυτοί το φεγγάρι να χωρίζεται, τότε το θαύμα ήταν αληθινό. Αν δεν το είδαν, τότε ήταν μαγεία”. Όταν ήρθαν αυτοί οι άνθρωποι που έλεγε ο Άμπου Τζαχλ, είπαν ότι και αυτοί είχαν δει το διαχωρισμό του φεγγαριού και τότε οι ειδωλολάτρες της Μέκκας, μη θέλοντας να ρίξουν τον εγωισμό τους, είπαν: “Πόσο δυνατή είναι η μαγεία του Μουχάμμεντ” και έφυγαν κοροϊδεύοντας (Sahih Bukhari, book of the merits of the prophet, chapter: the demand of the pagans to the prophet to show them a miracle).





Σε ένα σεμινάριο του Zaghlool Al-Najaar σε ένα πανεπιστήμιο της Αγγλίας, είπε ο κύριος Ζαγκλούλ: “Το θαύμα της διαχώρησης του φεγγαριού αποδείχτηκε πρόσφατα”. Κάποιος Άγγλος μουσουλμάνος, ο Νταβούντ Μούσα, ο οποίος είναι μέλος ενός κόμματος μουσουλμάνων στην Αγγλία, είπε ότι όταν έψαχνε και ερευνούσε τις θρησκείες, ένας φίλος του του έδωσε ένα αντίγραφο του Κορανίου και αυτός (ο Νταβούντ) διάβασε το πρώτο εδάφιο της σούρας Αλ-Κάμαρ (το 54ο κεφάλαιο του Κορανίου): “Η ώρα πλησίασε και η σελήνη σχίστηκε” (Κοράνι 54:1).





Τότε σκέφτηκε: “Μα πότε σκίστηκε το φεγγάρι?” και από τότε δεν ξανάνοιξε το Κοράνι, μέχρι που μία ημέρα είδε στο BBC μία συζήτηση κάποιων επιστημόνων που κουβέντιαζαν σχετικά με τη σελήνη και ο παρουσιαστής της εκπομπής κατηγορούσε τους επιστήμονες ότι ξοδεύουν τζάμπα λεφτά σε έρευνες. Οι επιστήμονες όμως είπανε ότι ήτανε έκπληκτοι επειδή ανακαλύφθηκε μία πετρώδες ζώνη-στρώμα, που ξεκινούσε απ’την επιφάνεια της σελήνης και πήγαινε στα ενδότερα και η οποία θα μπορούσε να προκληθεί μόνο αν το φεγγάρι είχε χωριστεί στα δύο και μετά τα δύο του κομμάτια συγκρούονταν και “ξανακολλούσαν” μεταξύ τους. Αυτό το πέτρινο στρώμα θα μπορούσε να έχει προκληθεί μόνο απ’τη σύγκρουση αυτή.





Τότε ο Νταβούντ έμεινε έκπληκτος και άρχισε να διαβάζει ξανά το Ιερό Κοράνι και επαναλάμβανε συνέχεια μέσα του το: “Η ώρα πλησίασε και η σελήνη σχίστηκε” (Κοράνι 54:1) και τελικά αργότερα έγινε μουσουλμάνος..





Υπάρχει και άλλη μια ιστορία σχετική με αυτό το γεγονός. Άραβες έμποροι οι οποίοι πουλούσαν λιβάνι με σκοπό να πάρουν βαμβάκι πέρασαν απ’ την περιοχή “Μαλαμπάρ” γνωστή σήμερα και ως “Κεράλα” στην Ινδία. Εκεί συνάντησαν τον βασιλεία της περιοχής, κάποιον “Κεραμάν Περούμαλ” ή “Τσακραουάτι Φαρμάς” και του μίλησαν για τον προφήτη Μουχάμμεντ (η ευλογία και η ειρήνη του ΑΛΛΑΧ σ’ αυτόν). Όταν του είπαν για το θαύμα που έγινε με το φεγγάρι που ο προφήτης διαχώρισε στα δύο, ο βασιλιάς αυτός τους είπε ότι και αυτοί (οι αστρολόγοι του βασιλειά) είχαν δει το φεγγάρι να σχίζεται στα δύο αλλά δεν ήξεραν πως είχε συμβεί αυτό.





Τότε ο βασιλιάς ταξίδεψε μαζί με τους εμπόρους αυτούς (και με έναν ακόλουθο του) στην Αραβία, όπου και ασπάστηκε το Ισλάμ (δεν είναι σίγουρο όμως αν συνάντησε τον προφήτη) ενώ ο ακόλουθος και υπάλληλος του παρέμεινε ινδουιστής. Στον γυρισμό πίσω στην Ινδία αρρώστησε και σταμάτησε στο λιμάνι “Σαλάλα” του Ομάν, όπου και παντρεύτηκε αργότερα μια κυρία, έκανε παιδιά και ύστερα από 11 χρόνια πέθανε και θάφτηκε εκεί (και κοντά στον τάφο του λέγεται ότι είναι ο τάφος του προφήτη Αγιούμπ/Ιώβ-ειρήνη σ’αυτόν). Ωστόσο, παρόλο που ο βασιλιάς Περούμαλ έμεινε στο Ομάν, έστειλε μουσουλμάνους πρεσβευτές στην Κεράλα για να διδάξουν στους ανθρώπους το Ισλάμ και έστειλε μαζί του και μια επιστολή (η οποία υπάρχει σήμερα σε κάποιο μουσείο της Ινδίας) καλώντας όσους τον εμπιστεύονταν να ασπαστούν το Ισλάμ. Τότε επίσης κτίστηκε το τζαμί της περιοχής στην Κεράλα (το πρώτο τζαμί στην Ινδία) το οποίο λέγεται “Τζαμί Κεραμάν Περούμαλ”.





Οι απόγονοι του βασιλιά αυτού και των συγγενών του στην Ινδία λέγονται σήμερα “Η αυτοκρατορική οικογένεια Αράκκαλ” ενώ στις διάφορες μουσουλμανικές γιορτές (αλλά και σε άλλες περιπτώσεις) γίνεται μνεία του βασιλιά Κεραμάν. Κάποιοι επικριτές του Ισλάμ αμφισβητούν τα θαύμα αυτό επειδή λένε ότι ο βασιλειάς Κεράμαν έζησε 200 χρόνια μετά τον θάνατο του προφήτη. Αυτό δεν αποδυκνύει όμως ότι το θαύμα δεν έγινε. Δεν είναι σίγουρο αν ο ίδιος ο βασιλειάς ή οι αστρολόγοι του είδαν τα θαύμα με το φεγγάρι. Ωστ΄σο υπάρχουν πολλοί μάρτυρες (και άπιστοι και πιστοί) που το είδαν.





Ο Άνας ιμπν Μάλικ είπε ότι οι Μεκκανοί παγανιστές ζήτησαν από τον προφήτη Μουχάμμεντ (σαλλαλλάχου αλέϊχι ουά σαλάμ) ένα θαύμα και έτσι αυτός τους έδειξε το σχίσιμο στα δύο του φεγγαριού (Translation of Sahih Bukhari, Merits of the Helpers in Madinah (Ansaar), Volume 5, Book 58, Number 208).





Το ίδιο είπε ο Αμπντουλλάχ ιμπν Αμπμπάς (Translation of Sahih Bukhari, Merits of the Helpers in Madinah (Ansaar), Volume 5, Book 58, Number 209).





Το ίδιο είπε ο Αμπντουλλάχ ιμπν Μασούντ (Translation of Sahih Bukhari, Virtues and Merits of the Prophet (pbuh) and his Companions, Volume 4, Book 56, Number 830).





Το ίδιο είπε ο Άμπου Μάμαρ (Translation of Sahih Muslim, The Book Giving Description of the Day of Judgement, Paradise and Hell (Kitab Sifat Al-Qiyamah wa’l Janna wa’n-Nar), Book 039, Number 6724) κ.α.





Πολλοί λένε ότι ο προφήτης μηχανεύτηκε κάτι για να παρουσιάσει ένα ψεύτικο θαύμα. Αν ήθελε ο προφήτης, ήταν πολύ εύκολο να το κάνει γιατί στις 8 του μήνα Σαουουάλ στον δέκατο χρόνο μετά την εγίρα (7 / 1 /632 μ.Χ) πέθανε ο δίχρονος γιος του ο Ιμπραήμ. Τότε και συγκεκριμένα περίπου στις εννιά το πρωί έγινε έκλειψη ηλίου και οι μουσουλμάνοι είπανε “Ο ήλιος εξαφανίστηκε επειδή πέθανε ο γιος του προφήτη” αλλά ο προφήτης τους απάντησε “Ο ήλιος και το φεγγάρι είναι κάτι που δείχνουν το μεγαλείο του ΑΛΛΑΧ και δεν εξαφανίζονται εξαιτείας της γέννησης ή του θανάτου κανενός..”. Θα μπορούσε ο προφήτης να εκμεταλευτεί το γεγονός αλλά δεν το έκανε.





Υπάρχει ακόμα ένα γεγονός το οποίο σχετίζεται με το εδάφιο “54:1” του Ιερού Κορανίου και με την αποστολή αστροναυτών στο φεγγάρι το 1969 μ.Χ. Τότε ο αστροναύτης Νιλ Άρμστρογκ λέγεται ότι έφερε μαζί του απ’ τη σελήνη 21 κιλά από πετρώματα του εδάφους της σελήνης. Η προφητεία αυτή λοιπόν εκπληρώθηκε για δεύτερη φορά (αυτή τη φορά συμβολικά) στις 21 Ιουλίου του 1969 και συγκεκριμένα στις 17:54:1 (διεθνής ώρα) όπου το αστρικό όχημα που μετέφερε τους αστροναύτες έφυγε απ’ την επιφάνεια της γης αλλά όπως βλέπουμε την ώρα, βλέπουμε ότι ο αριθμός 54 υποδηλώνει τα λεπτά και ο αριθμός 1 υποδηλώνει τα δευτερόλεπτα, δηλαδή (17):54:1 αλλά επίσης 54:1 είναι και η θέση εκείνου του εδαφίου (του 1ου εδαφίου) της 54ης σούρας (κεφάλαιου) “Αλ-Κάμαρ” Ιερού Κορανίου.





Επίσης απ’ το εδάφιο 54:1 μέχρι το τέλος του Ιερού Κορανίου υπάρχουν 1389 εδάφια αλλά η χρονιά 1969 μ.Χ. σύμφωνα με το ισλαμικό σεληνιακό ημερολόγιο είναι το 1389. Επίσης η σούρα Αλ-Κάμαρ έχει 55 εδάφια. Αν λοιπόν βάλουμε δίπλα δίπλα τα νούμερα 55 και 1389, τότε μας βγαίνει η ημερομηνία 5/5/1389 του ισλαμικού ημερολογίου η οποία σύμφωνα με το γρηγοριανό ημερολόγιο είναι 20/7/1969, δηλαδή η χρονιά που το σκάφος Apollo 11 προσγειώθηκε στη γη !!!





Επίσης αν προσθέσουμε τα ψηφία του 1389 μεταξύ τους (δηλαδή 1+3+8+9) μας κάνει 21 αλλά η ημέρα κατά την οποία οι αστροναύτες με τον Άρμστρογκ άφησαν τη σελήνη ήταν η 21η Ιουλίου. Επίσης απ’ την αρχή του Κορανίου μέχρι το εδάφιο 54:1 υπάρχουν 4845 εδάφια αλλά 4+8+4+5= 21!





Υπάρχει και μια ιστορία σύμφωνα με την οποία ο Νιλ Άρμστρογκ έγινε μουσουλμάνος αλλά ωστόσο η ιστορία αυτή είναι μάλλον ψεύτικη.





Και η βροχή? Τι έγινε με τη βροχή? Ο Άνας ιμπν Μάλικ (ο ΑΛΛΑΧ ας είναι Ευχαριστημένος μ’ αυτόν) είπε ότι ένας άντρας πήγε στον προφήτη Μουχάμμεντ (η ευλογία και η ειρήνη του ΑΛΛΑΧ σ’ αυτόν) και του είπε ότι οι καλλιέργειες είχαν καταστραφεί και τα πάντα είχαν ξεραθεί και παρακάλεσε τον προφήτη να κάνει ντουά (επίκληση) στον ΑΛΛΑΧ για βροχή. Πράγματι έβρεξε συνεχόμενα από μία Παρασκευή μέχρι την επόμενη Παρασκευή και τα πάντα έγινα λάσπη ενώ πλημμύρισαν ακόμα και μερικά σπίτια. Τότε ο ίδιος άντρας πήγε στον προφήτη και του είπε να κάνει ντουά (επίκληση) στον ΑΛΛΑΧ για να σταματήσει η βροχή και τότε ο προφήτης είπε: “Ω ΑΛΛΑΧ! Κάνε να βρέξει πάνω στους λόφους, στα μικρά βουνά, στις κοιλάδες και στις φυτείες” (ή “Βρέξε πάνω από μας και όχι σε μας” όπως είπε κάποιος άλλος φίλος του προφήτη ότι είπε ο προφήτης) και τα σύννεφα τότε έφυγαν απ’ τη Μεδίνα (Sahih Bukhari, book of invoking ALLAH for rain).





Στο μέρος εκείνο όπου είχε σταθεί ο προφήτης για να κάνει ιστικσά (επίκληση για βροχή) κτίστηκε ένα μικρό τζαμί που λέγεται: “Μάστζιντ Γαμάμα” (τζαμί των σύννεφων).





Το γεγονός αυτό με τη βροχή αναφέρεται στο Ιερό Κοράνι:

“..όταν σας προστάτεψε (ο ΑΛΛΑΧ) μ’ ένα είδος νάρκης για να σας ηρεμήσει και έστειλε πάνω σας βροχή απ’ τον ουρανό για να σας εξαγνίσει μ’ αυτήν, ώστε να διώξει από πάνω σας την πανουργία του σατανά και να δυναμώσει τις καρδιές σας και να στεριώσει μ’ αυτήν τα πόδια (το θάρρος) σας” (Κοράνι 8:11).





Μία ημέρα που οι πιστοί θέλανε να προσευχηθούνε στην περιοχή της Χουνταϊμπίγια κοντά στη Μέκκα και δεν μπορούσαν να βρουν νερό για να κάνουν γούδου (τελετουργικός καθαρισμός πριν την προσευχή), ο προφήτης Μουχάμμεντ (η ευλογία και η ειρήνη του ΑΛΛΑΧ σ’ αυτόν) τους είπε να του φέρουν λίγο νερό. Όταν του έφεραν λίγο νερό μέσα σε μια γαβάθα, έβαλε μέσα τα χέρια του, προσευχήθηκε και άρχισε τόσο πολύ νερό να τρέχει απ’ τα χέρια του που όλοι οι σαχάμπα (ακόλουθοι) του που ήταν μαζί του πλύθηκαν και ήπιαν νερό (Sahih Bukhari, book of the virtues and merits of the prophet, chapter: the signs of prophethood in Islam και Sahih Bukhari, book of conditions, chapter: The conditions of Jihad).





Ο Αλ-Μπαρά ιμπν Άδιμπ (ραντιαγιαλλα΄χου άνχου) είπε ότι την ημέρα που υπογράφτηκε η στνθήκη της Χουνταϊμπίγια, ήθελαν οι μουσουλμάνοι στρατιώτες να πιούν νερό και ήταν 1400 άτομα. Εκεί υπήρχε ένα πηγάδι αλλά είχε στερέψει. Τότε ο προφήτης Μουχάμμεντ (σαλλαλλάχου αλέϊχι ουά σαλάμ) πήρε ένα πιάτο όπου μέσα υπήρχε λίγο νερό, έφτυσε λίγο από το σάλλιο του μέσα στο πιάτο και τότε πέταξε το λίγο νερό με το σάλλιο του μέσα στο πηγάδι. Τότε το πηγάδι άρχισε να βγάζει πολύ νερό που φούσκωσε, έπεσε το νερό έξω απ’ το πηγάδι και ήπιαν όλοι, ακόμα και τα ζώα τους (Sahih al-Bukhari, book of the merits and the virtues of the prophet, chapter: the signs of prophethood in Islam).





Ο Αλ-Άμας είπε ότι όταν τα μουσουλμανικά στρατεύματα υπό την ηγεσία του Σαντ ιμπν Άμπου Ουακκάς κατέκτησαν την Περσία, στη μάχη του αλ-Μαντάϊν όταν έφτασαν στον ποταμό Τίγρη, ένας μουσουλμάνος είπε: “Μπισμιλλάχ” (στο όνομα του Θεού) και πέρασε με το άλογο του στο ποτάμι και περπατούσε πάνω στο νερό. Τότε και όλοι οι υπόλοιποι στρατιώτες είπαν: “Μπισμιλλάχ” και πέρασαν στο ποτάμι και πέρασαν πάνω απ’ το νερό και βλέποντας τους οι Πέρσες, είπαν: “Είναι τρελοί αυτοί, είναι τρελοί αυτοί”…(Imam al-Bayhaki).





Μία γυναίκα πήγε στον προφήτη και του είπε ότι είχε ένα παιδί που έπασχε από δαιμονοληψία. Τότε ο προφήτης πήγε στο παιδί, μίλησε στο αυτί του παιδιού και του είπε: “Βγες, εγώ είμαι ο απεσταλμένος του ΑΛΛΑΧ” το παιδί αυτό έγινε καλά και η γυναίκα αυτή έδωσε στον προφήτη λίγο βούτυρο και λίγο τυρί σαν δώρο.. (Imam Ahmed, Musnad 4/171).





Υπάρχουν εκατοντάδες ακόμα θαύματα και ένα καλό βιβλίο (και όχι μόνο αυτό) που τα περιγράφει είναι το The Miracles of the Prophet (Mo’Jizaat ul Nabi) S.A.W



του Imam Ibn Kathir (Translated By Dr Nancy Eweiss and Edited By Selma Cook



Hardback 212 Pages, Published By Dar Al-Manarah, El Mansoura, Egypt).

HOW TO BECOME A MUSLIM

All praises be to Allah, the Lord of the Universe. May the peace and blessings of Allah be upon Muhammad His last messenger.
The objective of this handout is to correct a false idea spread among those willing to adopt Islam as their faith. Some people are facing difficulties on the basis of their mistaken belief that entering into the Islamic fold requires an announcement from the concerned person in the presence of high ranking scholars or sheikhs or reporting this act to courts of justice or other authorities. It is also thought that the act of accepting Islam, should, as a condition have a certificate issued by the authorities as an evidence to that effect.
We wish to clarify that the whole matter is very easy and that none of the above mentioned conditions or obligations are required. For Allah; the Almighty, is above all comprehension and knows well the secrets of all hearts. Nevertheless, those who are going to adopt Islam as their religion are Muslims with the concerned governmental agency, as this procedure may facilitate for them many matters including the possibility of performing Hajj and Umrah.
If anyone has a real desire to be a Muslim and has full conviction and strong belief that Islam is the true religion ordained by Allah (SWT) for all human beings, then, one should pronounce that "Shahada" (The testimony of faith) without further delay. The Holy Qur'an is explicit in this regard as Allah (SWT) has stated.
"Truly, the Religion on the sight of Allah is Islam." (3:19)
In another verse of the Holy Qur'an, Allah (SWT) has stated:
"And whosoever desires a religion other that Islam, never will it accepted of him; and in the Hereafter he will be in the ranks of those who are lost." (3:85)
In addition, Islam is the only Religion prevailing over all other religions. Allah (SWT) has stated in the Holy Qur'an;
"And to thee. We have sent the Book in truth, (This Qur'an) confirming the scripture that came before it, and a witness over it…" (5:48)
Muhammad, the Prophet of Allah (Peace and blessing of Allah be upon him), said:
"Islam is based on five pillars: testifying that there is no God worthy to be worshipped but Allah, and that Muhammad is the messenger of Allah and His servant; performing the prayer; paying the Zakat (obligatory charity); fasting the month of Ramadan; and perfuming Hajj."


The Shahada can be declared as follows:
''ASH-HADU ANLAA ILAHA ILLA ALLAH WA ASH HADU ANNA MUHAMMADAN ABDUHU WA RASUULUH."
The English translation is:
"I bear witness that there is no deity worthy to be worshipped but Allah, and I bear witness the Muhammad is His servant and messenger.''
However, it would not be sufficient for anyone to utter only this testimony orally either in private or in public, but rather, one should believe in it by heart with a firm conviction with the teachings of Islam in all his life he will find himself a new born person, (or new man).
This will move him to strive more and more to improve his character and draw nearer to perfection. The light of the living faith will fill his heart until be becomes the embodiment of that faith.
What would be next after declaring the testimony of faith (Shahada) and then becoming a Muslim? He should know the real concept underlying this testimony which means the Oneness of Allah and accept Prophet Muhammad (PBUH), as the last of the Prophet, and meet its requirements. He must behave accordingly applying this true faith to every thing he speaks or does. What do the words of "Shahada" signify.
The significant point which every Muslim must know very well is the truth that there is no God (ditty) to be worshipped other than Allah, (Glory be Him). He is the only true God, Who Alone deserves to be worshipped, since He is the Giver of life and Sustainer and Nourisher of mankind and all creation with His unlimited bounties. Man must worship Allah, Who Alone is worthy of worship.
The second part of the "Sahada" i. e. "We ashhadu anna Muhammadan abduhu wa rasuluh" means that Prophet Muhammad (PBUH), is the servant and chosen messenger of Allah. No one must have two opinions about this matter. In fact, the Muslim has to obey the commands of the Prophet (PBUH), to believe him in what he has said, to follow his teachings, to avoid what he has forbidden, and to worship Allah alone according to the message revealed to him.
What is the meaning of worship? It simply means rendering sincere service; showing reverence for Allah. In a deeper shade of meaning, it implies total submission and complete obedience to Allah's Commandments both in utterances and actions of man whether explicit or implicit and whether private or public.
Worship falls into two categories:
Visible (manifest or outward)
Invisible (concealed or inward)
Visible worship includes acts such as uttering the two parts of the "Shahada" performing prayers, giving Zakat (Obligatory charity), observing fast in the month of Ramadan, performing Hajj, recitation of the Holy Qur'an, supplication, adoring Allah by praising Him, purifying our bodies before prayers, etc.
This type of worship is associated with movement of the parts of human body, [actions].
Invisible worship is to believe in Allah, in the Day of Judgment, in the Hereafter, in the Angels, in the Books of Allah, in the Divine Decree of destiny (that good and bad are determined by Allah alone.
This type of worship does not involve movements of parts of the body but it surely has a bearing on one's heart which subsequently affects his way of life. (Beliefs).
It should be borne in mind that worship not dedicated to Allah alone, will be rejected as one form of polytheism or shirk, which amount to apostasy from the Islamic point of view.
The next step for a devotee (newly reverted to Islam) is to purify himself by taking a bath (total ablution). He should then resolve to comply with all the principles and rules of Islam in their entirety. He disowns all forms of polytheism and false beliefs. He should reject evil and be righteous. Such rejection of evil and being righteous is one of the requisites of the motto of Islam that is, Lailaha Illal Laah.


Allah has stated in the Holy Qur'an:
"… whoever disbelieves in false deities and believes in Allah, hath grasped the most trustworthy Handhold, that will never break…" (2:256)
we have to consider that when we declare from our heart that "there is no god (ditty) worthy to be worshipped but Allah." It implies on our part of love, devotion, faith and obedience to the rules of Islamic legislation which are legally binding on all Muslims. It is requirement of "there is no god worty to be worshipped but Allah," to love for the sake of Allah and to reject for the sake of Allah. This is the firmest anchor of belief which materializes the meaning of "AL-WALA and "AL-BARA". It means that a Muslim should love and be loyal to his Muslim brothers. He should, as a practice, dissociate himself completely from practices of the unbelievers and refuse to be influenced by them, both in worldly and religious matters.
We conclude with a humble prayer to Allah that He may cleanse the hearts and souls of those who are genuine seekers of truth and may He bless the community of believers. Ameen.

ΤΙ ΛΕΕΙ ΤΟ ΙΣΛΑΜ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ

Τι λέει το Ισλάμ για την Τρομοκρατία;
Ένα απ’ τα διακριτικά χαρακτηριστικά της εποχής
που ζούμε είναι η υπερβάλλουσα παρουσία της βίας στις κοινωνίες μας. Είτε είναι μια βόμβα, που εκρήγνυται σε μια αγορά, ή αεροπειρατεία ενός αεροσκάφους, όπου κρατούνται αθώοι άνθρωποι έναντι λύτρων για να επιτευχθούν πολιτικοί σκοποί. Ζούμε σε μια εποχή όπου η εκμετάλλευση, και η απώλεια αθώων ζωών έχει γίνει κοινοτοπικό.
Τέτοια είναι η ολοκληρωτικά διαπεραστική φύση της βίας, που δεν γνωρίζει διακρίσεις, που η «τρομοκρατία» θεωρείται ως μια απ’ τις κύριες απειλές για την ειρήνη, και την ασφάλεια στις κοινωνίες μας. Η λέξη τρομοκρατία χρησιμοποιήθηκε ευρέως μόνο πριν λίγες δεκαετίες. Ένα απ’ τα ατυχή αποτελέσματα αυτής της νέας ορολογίας είναι ότι περιορίζει τον ορισμό της τρομοκρατίας σ’ αυτήν που διαπράττεται από μικρές ομάδες, ή άτομα. Η τρομοκρατία, στην πραγματικότητα, εκτείνεται σ’ όλο τον κόσμο, και εκδηλώνεται με διάφορες μορφές. Οι δράστες δεν ανήκουν σε κανένα στερεότυπο. Εκείνοι που θεωρούν την ανθρώπινη ζωή φτηνή, κι έχουν την δύναμη ν’ αναλώνουν ανθρώπινες ζωές, εμφανίζονται σε διάφορα επίπεδα της κοινωνίας μας. Ο καταπιεσμένος υπάλληλος, που σκοτώνει τους συναδέλφους του εν ψυχρώ, ή ο καταδυναστευόμενος πολίτης μιας χώρας σε κατάσταση κατοχής, εκτονώνεται ανατινάζοντας ένα σχολικό λεωφορείο είναι τρομοκράτες, που προκαλούν την οργή μας, και την αποστροφή μας. Ωστόσο ειρωνικά, ο πολιτικός που χρησιμοποιεί πανάρχαιες εθνικές έριδες ανάμεσα στους λαούς για να εδραιωθεί, ο αρχηγός κράτους, που διατάσσει βομβαρδισμό ολόκληρων πόλεων με κύματα αεροσκαφών, και τα υψηλά συμβούλια που καταπατούν εκατομμύρια πολιτών μέχρι θανάτου χρησιμοποιώντας το ύπουλο όπλο της συγκατάθεσης, σπάνια τιμωρούνται για τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.
Είναι αυτός ο περιορισμένος ορισμός της τρομοκρατίας που εμπλέκει μόνο άτομα και ομάδες, αποβαίνοντας στη συσχέτιση των Αράβων με πράξεις καταστροφής και τρόμου, μ’ αποτέλεσμα, να γίνουν οι ίδιοι θύματα μίσους, βίας και τρομοκρατίας. Μερικές φορές η θρησκεία του Ισλάμ θεωρείται υπεύθυνη για τις πράξεις μιας δράκας Μουσουλμάνων, και συχνά για τις πράξεις και μη – Μουσουλμάνων!
Είναι δυνατόν το Ισλάμ, του οποίου το φως έδωσε τέλος στο Μεσαίωνα της Ευρώπης, τώρα να

εισηγείται την επέλευση μιας εποχής τρόμου;
Είναι δυνατόν μια θρησκεία, που αριθμεί πάνω από 1.2 δισεκατομμύρια οπαδούς ανά τον κόσμο, και πάνω από 7 εκατομμύρια στην Αμερική, να προκαλέσει θάνατο και ακρωτηριασμό αθώων ανθρώπων; Θα μπορούσε το Ισλάμ, που το ίδιο τ’ όνομα του σημαίνει «ειρήνη» και «αφοσίωση στον Αλλάχ», να ενθαρρύνει τους οπαδούς του να εργάζονται για τον θάνατο και την καταστροφή;
Για πολύ καιρό δεν βασιστήκαμε σε λαϊκές μορφές στα ΜΜΕ, και στις ταινίες του Χόλιγουντ, για σχετικές απαντήσεις; Τώρα είναι ώρα να ανατρέξουμε στις πηγές του Ισλάμ, και στην ιστορία του για να καθορίσουμε αν το Ισλάμ πράγματι προκαλεί βία.
Η ιερότητα της ανθρώπινης ζωής
Το ένδοξο Κοράνιο λέει:
«Ο Αλλάχ Εχει Απαγορέψει να αφαιρείτε άδικα ζωή ανθρώπου. Αυτό σας Συνιστά και μακάρι να το συλλογιστείτε.»
Κοράνιο 6:151
Το Ισλάμ θεωρεί όλες τις μορφές ζωής ιερές. Ωστόσο, η ιερότητα της ανθρώπινης ζωής, της παρέχεται μια ξεχωριστή θέση. Το πρώτο και πρώτιστο βασικό δικαίωμα του ανθρώπου είναι το δικαίωμα του ζην. Το ένδοξο Κοράνιο λέει:
«Όποιος αφαιρέσει ζωή κάποιου που δεν αφαίρεσε ζωή ή διέφθειρε την γη είναι σαν να σκοτώνει τον κόσμο όλο. Κι όποιος σώσει ζωή είναι να σώζει τον κόσμο όλο.»
Κοράνιο 5:32
Αυτή είναι η αξία μιας και μόνο ανθρώπινης ζωής, που το Κοράνιο εξισώνει την άδικη αφαίρεση μιας ανθρώπινης ζωής με τη δολοφονία όλης της ανθρωπότητας. Έτσι, το Κοράνιο απαγορεύει ξεκάθαρα την ανθρωποκτονία. Η αφαίρεση της ζωής ενός εγκληματία με απόφαση του κράτους με σκοπό να απονείμει δικαιοσύνη απαιτείται για να υποστηρίξει την κυριαρχία του νόμου την ειρήνη και την ασφάλεια της κοινωνίας. Μόνο ένα σωστό και ικανό δικαστήριο μπορεί να αποφασίσει αν ένα άτομο έχει χάσει το δικαίωμά του στη ζωή παραβλέποντας το δικαίωμα άλλων ανθρώπων στη ζωή και στην ειρήνη.
Η Δεοντολογία του Πολέμου
Ακόμα και σε κατάσταση πολέμου, το Ισλάμ διατάσσει να μεταχειρίζεται κανείς τον εχθρό του μεγαλόψυχα στο πεδίο μάχης. Το Ισλάμ έχει θέσει μια ξεκάθαρη γραμμή διάκρισης ανάμεσα στους εμπόλεμους και τους
άμαχους ενός εχθρικού κράτους. Όσον αφορά τους άμαχους, όπως οι γυναίκες, τα παιδιά, οι ηλικιωμένοι και οι ασθενείς, κ.ά., τα διδάγματα του Προφήτη είναι τ’ ακόλουθα : «Μη σκοτώσετε ηλικιωμένο, παιδί ή γυναίκα»[1]. «Μη σκοτώσετε Μοναχούς σε μοναστήρια». «Μη σκοτώσετε ανθρώπους που καταφεύγουν σε τόπους λατρείας» [2]. Κατά τη διάρκεια ενός πολέμου, ο Προφήτης είδε ένα πτώμα μιας γυναίκας στο έδαφος και παρατήρησε: «Δεν πολεμούσε. Τότε γιατί σκοτώθηκε;» Επομένως, στους άμαχους εγγυάται ασφάλεια ζωής ακόμη κι αν το κράτος τους είναι σε πόλεμο μ’ ένα Ισλαμικό κράτος.
Τζιχάντ ( Ο Ιερός Αγώνας )
Ενώ το Ισλάμ εν γένει είναι δυσνόητο στο δυτικό κόσμο, ίσως κανένας άλλος ισλαμικός όρος, εκτός από την λέξη «Τζιχάντ» δεν έχει προκαλέσει τόσο έντονες αντιδράσεις. Ο όρος «Τζιχάντ» έχει καταχραστεί πολύ, για να πλάσει περίεργες εικόνες βίαιων Μουσουλμάνων, που αναγκάζουν τον κόσμο να υποταχθεί στην κόψη του σπαθιού. Αυτός ο μύθος έχει διαιωνιστεί μέσω των αιώνων της δυσπιστίας, κατά την διάρκεια και μετά τις Σταυροφορίες. Δυστυχώς, όμως επιβιώνει μέχρι σήμερα.
Η λέξη Τζιχάντ προέρχεται από τη λέξη τζάχαντα, που σημαίνει αγωνίζεται. Επομένως, Τζιχάντ είναι μια κυριολεκτικά πράξη αγώνα. Ο Προφήτης Μοχάμαντ (Ευλογία και ειρήνη στο πνεύμα του) είπε πως το μεγαλύτερο Τζιχάντ είναι ν’ αγωνίζεται κανείς κατά των επίβουλων προκλήσεων της ίδιας του της ψυχής. Επομένως, το Τζιχάντ κυρίως αναφέρεται στην εσωτερικό αγώνα για να γίνει κάποιος ενάρετος άνθρωπος και ολοκληρωτικά αφοσιωμένος στον Αλλάχ σ’ όλους τους τομείς της ζωής.
Κατά δεύτερο λόγο, το Τζιχάντ αναφέρεται σε αγώνα ενάντια στην αδικία. Το Ισλάμ, όπως πολλές άλλες θρησκείες, επιτρέπει την ένοπλη αυτοάμυνα, ή την τιμωρία ενάντια στην τυραννία, στην εκμετάλλευση, και στην καταφρόνηση. Το ένδοξο Κοράνιο αναφέρει:
«Γιατί δεν πολεμάτε για Τον Αλλάχ και για τους αδύναμους, άνδρες, γυναίκες και παιδιά που επικαλούνται λέγοντας Κύριε μας Βγάλε μας απ’ αυτή τη χώρα των ασεβών και Ανάδειξε για μας κηδεμόνα και υπερασπιστή.»
Κοράνιο 4:75
Έτσι, το Ισλάμ διατάσσει τους πιστούς ν’ αγωνίζονται κατά δύναμιν, ν’ εξαγνιστούν καθώς και να διαδώσουν ειρήνη και δικαιοσύνη στην κοινωνία. Μια
Μουσουλμάνα δεν μπορεί ποτέ να αναπαυτεί βλέποντας αδικία και καταπίεση γύρω της. Όπως είπε
κι ο Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ Τζούνιορ
«Θα πρέπει να μεταμεληθούμε σ’ αυτήν την γενιά όχι απλά για τα λόγια και τις πράξεις των κακών ανθρώπων αλλά για την απαίσια ησυχία των καλών ανθρώπων.»
Το Ισλάμ διατάσσει όλους τους Μουσουλμάνους να εργάζονται ενεργά για να διατηρήσουν την ισορροπία με οποία ο Θεός Δημιούργησε τα πάντα. Ωστόσο, άσχετα με το πόσο θεμιτός θα μπορούσε να είναι ο σκοπός, το ένδοξο Κοράνιο ποτέ δε συγχωρεί την ανθρωποκτονία και ειδικά την εκκαθάριση αθώων ατόμων. Η τρομοκρατία του άμαχου πληθυσμού δεν μπορεί ποτέ να ονομασθεί Τζιχάντ και δεν μπορεί ποτέ να συμβιβαστεί με τα διδάγματα του Ισλάμ.
Ιστορία της Ανοχής
Ακόμα και οι δυτικοί λόγιοι αποκηρύσσουν το μύθο που θέλει τους Μουσουλμάνους να πιέζουν άλλους να σπαστούν στο Ισλάμ. Ο μεγάλος ιστορικός De Lacy O'Leary έγραψε:
«Η ιστορία ωστόσο το ξεκαθαρίζει, ότι ο μύθος των φανατικών Μουσουλμάνων, που σάρωναν τον κόσμο επιβάλλοντας το Ισλάμ με την απειλή του ξίφους αυξάνοντας τις υποταγμένες εθνότητες, είναι από τους πιο φανταστικά άτοπους μύθους που οι ιστορικοί έχουν επαναλάβει» [3]
Οι Μουσουλμάνοι κυβέρνησαν την Ισπανία περίπου 800 χρόνια. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, κι έως τη στιγμή που εκδιώχτηκαν, οι μη-Μουσουλμάνοι εκεί ζούσαν κι άκμαζαν. Επιπλέον, οι Χριστιανικές και Ιουδαϊκές μειονότητες επιβίωσαν στα Μουσουλμανικά εδάφη στη Μέση Ανατολή για αιώνες. Χώρες όπως η Αίγυπτος, το Μαρόκο, η Παλαιστίνη, ο Λίβανος, η Συρία και η Ιορδανία έχουν αξιόλογους Χριστιανικούς και/ή Ιουδαϊκούς πληθυσμούς.
Αυτό δεν εκπλήσσει έναν Μουσουλμάνο, διότι η πίστη του τον απαγορεύει ν’ αναγκάσει τους άλλους να ασπαστούν την άποψη του. Το ένδοξο Κοράνιο λέει:
«Η θρησκεία δεν επιβάλλεται. Είναι εμφανής η αλήθεια από την πλάνη. Όποιος απαρνηθεί τα είδωλα και πιστέψει Στον Αλλάχ, αυτός εμμένει σταθερά στον αδιάσπαστο κορμό της πίστης. Ο Αλλάχ Γνωρίζει κι
Ακούει τα πάντα.»
Κοράνιο 2:256
Ισλάμ – Ο Μεγάλος Ενοποιός
Το Ισλάμ δεν είναι πολεμικό δόγμα, είναι ένας τρόπος ζωής, που υπερβαίνει φυλές και εθνικότητες. Το ένδοξο Κοράνιο μας θυμίζει επαναληπτικά την κοινή μας προέλευση:
«Άνθρωποι! Άνθρωποι! Σας πλάσαμε ἄρσεν καὶ θῆλυ και σας Κατατάξαμε σε λαούς και φυλές για ν’ αναγνωρίζεστε μεταξύ σας. Για Τον Αλλάχ πλησιέστερος Του είναι όποιος Σον σέβεται περισσότερο. Ο Αλλάχ Είναι Γνώστης και Κάτοχος των πάντων.»
Κοράνιο 49:13
Αυτή, είναι η καθολικότητα των διδαγμάτων του, που κάνει το Ισλάμ την πιο γρήγορα αναπτυσσόμενη θρησκεία στον κόσμο. Σ’ έναν κόσμο γεμάτο συγκρούσεις και βαθιά σχίσματα ανάμεσα στους ανθρώπους, έναν κόσμο που απειλείται με τρομοκρατία, που απειλείται από άτομα και κράτη, το Ισλάμ είναι ο λαμπρός φάρος, που προσφέρει ελπίδα για το μέλλον.
[1] Αφηγημένο στη Συλλογή των Προφητικών Παραδόσεων του Αμπού Νταούντ
[2] Αφηγημένο στις Αναγωγές της Προφητικής Παράδοσης του Ιμάμ Ίμπεν Χάνμπαλ
[3] Το Ισλάμ σε Σταυροδρόμια, Λονδίνο, 1923,
σελίδα 8.